argia.eus
INPRIMATU
Un forte abrazo para afogar o racismo e o patriarcado en Pamplona
  • Convocadas pola iniciativa Pamplona Cidade de Acollida, centos de persoas déronse cita onte na Praza do Castelo de Pamplona para defender os dereitos das mulleres migrantes.
Mikel Urabaien Otamendi @mikel_ura 2019ko martxoaren 06a
Manifestuaren irakurketaren ondoren, kontzentraziora hurbildutakoek dantza egin zuten eskutik helduta. (Arg. Mikel Urabaien Otamendi) Manifestuaren irakurketaren ondoren, kontzentraziora hurbildutakoek dantza egin zuten eskutik helduta. (Arg. Mikel Urabaien Otamendi)

Tres días para a folga feminista do 8 de marzo e a dous meses e medio das eleccións ao Parlamento Europeo, centos de persoas concentráronse onte pola tarde na Praza do Castelo para reivindicar os dereitos das mulleres migrantes. A concentración, convocada por Pamplona Cidade de Acollida, enmárcase dentro do movemento Abrazo dos Pobos que se celebrará o 5 de maio en toda Europa. En Euskal Herria, o acto principal celebrarase na localidade biscaíña de Durango.

A través dun manifesto lido desde o quiosco da Praza do Castelo, os membros do Pobo de Acollida Iruñea esixiron “a derrogación da Lei de Estranxeiría e o peche dos Centros de Internamento para Estranxeiros”. Doutra banda, mostraron a súa preocupación polo posible ascenso dos partidos de extrema dereita nas eleccións europeas e denunciaron a "guerra aberta contra migrantes, pobres e refuxiados" que xa se está producindo nas fronteiras da Unión Europea. Esta guerra é moi similar á que a sociedade heteropatriarcal mantén “contra as mulleres e as persoas que conforman o colectivo LGTBI”, tal e como sinalou Iruña Cidade de Acollida.

É máis, tal e como dixo onte a muller da Cidade de Acollida de Pamplona, Ebru döne Göker, procedente de Turquía hai catorce anos, as mulleres son as que máis “racismo institucional” teñen que soportar entre os migrantes. E é que eles son “os que máis coidan das familias: mentres coidamos aos familiares dos habitantes de aquí, temos que seguir coidando aos nosos familiares”, dixo. Neste sentido, sinalou que “a Lei de Vivenda non toma en conta a situación real das mulleres migradas”, senón que as fai “máis vulnerables” á explotación sexual ou laboral. Con todo, Ebru döne Göker chamou a “deixar de lado o discurso paternalista” e a empoderar ás mulleres por si mesmas.

El, quince anos despois, aínda non conseguiu a nacionalidade. O navarro de orixe turca, tras sufrir todos os problemas que supón ser inmigrante e muller, lanzou a seguinte pregunta de reflexión: “Podemos falar da liberación das mulleres mentres deixamos o traballo de coidados noutra cor, idioma ou muller de orixe?”

Para responder a unha pregunta que pode ser positiva para as mulleres migrantes, é evidente a necesidade dun abrazo de mulleres de diferentes cores, linguas e orixes, así como de homes. Para iso son fundamentais as seguintes concentracións: 8 de marzo, 4 de maio en Pamplona e 5 de maio en Durango. Para apertar ao máximo o abrazo, ata que o fascismo, a xenofobia e o machismo denunciados onte afogáronse.