- Xoves 21 de febreiro, ao sete da tarde. Sentado na praza da Navarrería, o ambiente para beber unha cervexa, as ganas de aproveitar a avanzada primavera do cambio climático. Con todo, a xente entra á sala Kalaska de Zabaldi a pinga pero sen parar. "Ven cos teus amigos feministas", dicía a invitación. Nótase, o 8 de marzo está cerca e a oferta de lecer feminista crece nestes tempos. Pero as pistas creáronse para parar, xa que Bilgune Feminista da Comarca de Pamplona/Iruña ten a intención de organizar unha velada feminista cada mes.
A iniciativa pretende ser unha nova praza para as mulleres* que se dedican á cultura, un escenario cómodo para as que deixan pegada feminista a través da creación. E un lugar de encontro para as feministas da Comarca de Pamplona. O obxectivo é estreitar lazos cos grupos dos barrios e compartir máis tempo con esta rede, fóra de reunións, manifestacións e concentracións. E por suposto, sempre acompañado dun bo pintxo-pote. A primeira, por tanto, celebrarase en febreiro e na Zona vella. A primeira sorpresa tamén chegou ao principio: os organizadores queren agradecer aos creadores o seu traballo a través da creación, e para iso, cada mes regalarán a quen vinga a obra doutro artista. Nesta ocasión, o trío que vén cantar o concerto recibiu un cadro de Naia Mira.
Que: 'Concerto agustico', iniciativa Arrastoak
Cando: 2019-02-21
Onde: Zabaldi de Pamplona
Apareceron como tríos, xa que non queren ter nome como banda e en cada actuación toman un nome novo. Inscricións por lugar e momento. Hoxe chamámoslles "Concerto Agustico". Veñen de Vitoria-Gasteiz cunha guitarra sinxela. O público recibiu en Zabaldi micrones, nin amplas, espidos: palabras escritas nun pequeno caderno e tres voces. O desaloxo do espazo feminista Talka produciuse pola mañá, e a rabia fai eco cando o grupo aínda subiu ao escenario. O trío quixo dedicarlle non unha canción, non dúas, senón todo o concerto. E que concerto.
Din que escribir é autoobservar... Sen guitarra, despois de percusión sobre as súas costas, van introducindo os acordes. A guitarra vai dunha man a outra en cada canción, e un pequeno caderno que recolle as letras. Tan natural coma se estivesen nun ensaio, mirándose mutuamente e sorrindo entre notas. Cantan todos tan fortes como doces: Izaro, Silvia Tomàs, Benito Lertxundi, Silvia Perez Cruz, Xabier Lete, izaki Gardenak... Non importa que versión sexa, a canción é súa nese momento, creada expresamente para eles, adaptada ao seu gusto. Terminan cunha colección de Mikel Laboa, e os oíntes tamén empezamos a cantar con eles.Óuvense berros que piden "outro, outro", pero que quede á espera do seguinte, xa que pecharon o caderno e gardaron a guitarra.
Farei un chiste fácil: En realidade, trátase dun "concerto agustico". Un deses concertos especiais que che achega a simplicidad dos recursos. Si cada nome supón unha revelación, haberá que seguir con atención o camiño do trío. Polo menos, deixaron a pista.
