- Onde andas?

Recibín a chamada telefónica do meu amigo na Ciutadella de Barcelona. Estaba no patio da Universidade Pompeu Fabra.

Era luns, 10 de decembro de 2012. Gorka, Pello, Urko e eu acababamos de entrevistar a Josep Fontana, que era a última en fotografar no patio da Universidade.

Alén do fío notaba unha persoa que se volvía forte

& '97; Non hai outra cousa que Asuntos Urbanos!

A véspera, nas murallas de Pamplona, no baluarte de San Bartolomé, Santiago Cervera Soto era detido pola Garda Civil, naquel entón o máximo representante do PPN en Navarra. O político acudiu ás murallas para recoller un sobre no que figuraban documentos que acreditaban presuntas irregularidades cometidas por UPN e PSN na xestión de Caixa Navarra, entre os que se atopaba José Antonio Asiain.

Vímolo como un guión cinematográfico. Por undécimo a realidade superou a ficción. A versión de Santiago Cervera parecía incrible.

A miúdo utilizouse a palabra carambola para explicar o feito. Se todo fose unha trampa, o anzol que lle preparou a Cervera como un experto en comportamento.

Nestes días de decembro estábase alicatando o acordo entre UPN e PSN, cando o ataque non viña da man das forzas políticas que denunciaban as décadas, o ataque viña do interior do réxime, o máis coñecido representante do PPN. Para moitos, Santiago Cervera, que estaba en camiño de ser ministro, era quen estaba a acariñar as forzas fácticas de Nafarroa Garaia.

Aquela carambola quixo converterse nunha xogada mestra. Malgaste ao PP navarro, confusión na judicialización de Caixa Navarra e mantemento do réxime. A forraxe para o libertismo non é fiel ás Xefaturas de Cidade, neste ambiente calquera que queira cólguese. Pero non ao desvío.

Na primavera de 2015 o xuíz absolta a Cervera e nas eleccións, polo histórico resultado 26-24, chega o cambio ao goberno de Navarra Garaia.

Hoxe, dez anos despois, a dereita segue na oposición, si é alta, e aínda que naceron para dar o espectáculo, nas eleccións municipais e forais do ano que vén presentaranse xuntas as forzas máis importantes da dereita. O interese suma a dereita. O pasado fin de semana o PPN celebrou o congreso, no que Alberto Núñez Feijoo era testemuña, Javier Esparza, Carlos García Adanero e Sergio Sayas saudáronse no palco.

Hoxe, o meu amigo que me chamou hai dez anos a Barcelona, achegámonos ao baluarte de San Bartolomé. Quen se achegue ao lugar onde se podía converter a memoria, verá na muralla unha ranura máis que unha hendidura, e estou seguro de que o que hai dez anos tomamos como feitizo non se converteu nunha rendija. O réxime segue estable e o sistema que coñecemos durante décadas non variou demasiado. Esta última afirmación require moitas evidencias. Unha, a que nos ofreceu Josep Fontana i Lázaro o 10 de decembro de 2012. Iso que non sabemos.