En Euskal Herria, nas últimas décadas, realizamos diversos movementos para reclamar amnistía aos estados que nos impoñen a opresión, tanto nacional como social, para quen sufrimos represión pola independencia e o socialismo, sen facer diferenzas entre as formas de loita que utilizamos.

Pero é evidente o cambio de paradigmas, ideas e principios, así como a ciaboga dos oportunistas que dominan o nacionalismo de esquerda. Estes renunciaron a reivindicar a amnistía para os presos políticos vascos e reforzaron o esquema de “vencedores e perdedores” que nos impuxeron reiteradamente desde España.

Desta maneira, esta elite quixo impornos, sen vergoña, para seguir o camiño xurídico, penal e político que impoñen os estados que nos manteñen cativos e acabar coa nosa condición política.

Neste contexto, chégase á aplicación dunha amnistía en Cataluña, acompañada de defensas e detractores. Por unha banda, non nos sorprende ver aos actores máis reaccionarios tomando as rúas, mostrando o seu carácter fascista. E, doutra banda, vemos a Bando como un "progresista", formado por varias esquerdas e independentistas que simbolizan a amnistía. Iso si que sorprende, porque non pretenden resolver un conflito político ou superar a situación represiva e precaria que vivimos a clase traballadora do Estado español e as nacións oprimidas, non. Hoxe toman o signo da amnistía, pero algúns o fan para manterse no poder e outros para gañar lexitimidade no mundo do reformismo e independentismo e aparecer como o único defensor dos dereitos do pobo.

É evidente que esta amnistía non ten nada que ver coas reivindicacións históricas da liña revolucionaria. Debemos lembrar que en España durante as últimas décadas non houbo nin un só día sen represaliados políticos nos cárceres. Hoxe somos centos quen nos manteñen prisioneiros por defender a clase traballadora e os dereitos históricos das nacións oprimidas. E, militantes políticos de PCE(r), GRAPO, galegos independentistas e outros movementos, seguiremos no cárcere o día seguinte a esta amnistía.

Con esta amnistía non cesarán as leis que este Goberno utiliza para explotar e pisar o pobo. Por tanto, o estado antidemocrático seguirá vixente. É dicir, irase ampliando a lista de represaliados.

Esta amnistía non vai abarcar a todas as persoas que han represaliado en Cataluña pola súa participación en mobilizacións a favor do referendo, porque moitos deles quedan fóra desta lista. E doutra banda, os escravos uniformados do Estado, que utilizaron a violencia contra o pobo, aproveitarán esta medida para que as súas accións queden impunes. Un proxecto con propósitos serios ou eficaces tería en conta estes dous datos para que non fose así.

Os partidos políticos cataláns que asumen esta astucia do Estado español preséntanse como os únicos defensores dos dereitos que se vulneran en Cataluña e establecen unha alianza cos homólogos vascos. Eles xa apostaron en Euskal Herria pola unilateralidad, iso si, no sentido contrario ao independentismo, mediante a liquidación e a conciliación das vías revolucionarias. Aliñados con estes partidos ao servizo do capital e cos seus intereses, limitan máis o noso status e o noso carácter político, pero cremos que é un bo momento para reivindicar os nosos dereitos políticos en voz alta a través da organización e a mobilización.

Por tanto, neste contexto de xogadas interesadas, de falsas amnistías e de ataques contra clases obreiras e pobos oprimidos, nós reivindicamos toda a amnistía como obxectivo estratéxico da liña revolucionaria. A través da loita popular conseguiremos a amnistía, xunto co imprescindible dereito de autodeterminación, para abrir o camiño dun futuro democrático e xusto.

Por último, a todas as institucións e persoas que nas últimas décadas foron perseguidas con crueldade por proclamar en Euskal Herria toda a amnistía, unha chea de ánimos e forza, para seguir o camiño marcado. Tedes razón, a amnistía é posible! Conseguirémolo coa resistencia e a loita!

Presos á rúa, toda a amnistía!

Jesús Mari Etxeberria Garaikoetxea “Goierri”, Jon Kepa Prezado Izarra, Patxi Ruiz Romero e Mikel Sansebastian Gaztelumendi, presos políticos vascos.