Transcorrido un ano desde o inicio da pandemia, xurdiu unha nova consecuencia. De feito, a taxa de natalidade é a máis baixa dos últimos anos: en xaneiro e febreiro, no Estado español han nacido 13.000 nenos menos que en 2020, o que supón un 23% menos.
Fronte ás primeiras representacións sarcásticas e infantís, as parellas que estaban dentro de casa non miraban con felicidade o futuro, senón que moitas o pasaron peor do que se pensaba nun principio. Entre as razóns que se esconden, gustaríame sinalar catro. En primeiro lugar, falta o desexo pola situación xerada pola pandemia.
"Estamos ante unha grave crise e si non loitamos por unha sociedade que poña as vidas no centro, non veremos máis que escuridade"
En segundo lugar, as mulleres novas teñen moitos obstáculos para levar a cabo o modelo de maternidade que desexan, segundo puxeron de manifesto varios estudos feministas dos últimos anos. En xeral, as mulleres teñen menos nenos dos que queren e máis adultos dos que queren. Estas dificultades afectan ao 70% das mulleres.
En terceiro lugar, nos últimos meses interrompéronse os tratamentos dirixidos ás mulleres que se benefician da reprodución asistida. Isto afecto directamente a nais, parellas de lesbianas e mulleres con problemas reprodutivos, que son pais únicos.
Por último, as condicións sociais han cobrado máis peso que nunca: precariedade, crise de coidados, políticas públicas deficientes de apoio aos coidados, falta de medidas para compaxinar o traballo asalariado co coidado do fogar…
Estamos ante unha grave crise e é o momento de tomar medidas antes de que sexa tarde: 0-3 ciclos universais e gratuítos, posibilidade de non realizar a declaración da renda de forma conxunta, medidas contra empresas con condicións laborais precarias, subida de impostos... Por suposto, todo isto non nos vai a sacar do buraco da crise dos coidados, porque para iso teremos que facer un gran traballo político. En calquera caso, si os coidados non se fan importantes e non loitamos por unha sociedade que poña as vidas no centro, non só non aparecemos madurez como sociedade, senón que nos destruiremos materialmente e si levantamos a vista, non veremos máis que escuridade.