O lobby do golpe público 2009 da ENAM contou coa complicidade dunha diplomacia internacional ao servizo do capital, antes e despois da manobra. A máxima posta en escena pública deste uso tivo lugar no Palacio de Aiete o 17 de outubro de 2011 e tres días despois de que ETA abandonase definitivamente a actividade armada.
Durante estes días, o lobby que permitiu o fin da ENAM celebrou o 10º aniversario da posta en escena de Aiete. Falamos do mesmo lobby que obrigou a ETA e a ENAM a entregar as súas armas e que fixo desistir da súa liña de liberación nacional e social.
Así, en poucos anos, baixo a democracia/ditadura do capital, argumentouse a alternativa democrática (que só se pode facer nunha situación democrática). Posteriormente, quíxose facer un proceso democrático no que Euskal Herria fose dona do seu futuro, na mesma ditadura de capital. De tal maneira que, ante a falta de vontade da burguesía francesa, española e vasca, “ocorréuselle” a idea xenial de ceder e colaborar por si mesma ao lobby mencionado. Polo menos algúns non sabemos desde o momento en que ocorreu aquilo.
"Quizais a toda a Esquerda Abertzale Oficial non se lle pode esixir un nivel de clase e de nación sen concesión; un praxe revolucionario"
É dicir, a pesar de estar moi condicionados pola filosofía interclasista, polo desgaste de tantos anos de guerra, polas contradicións que todo iso leva, pola presión da socialdemocracia e da pequena burguesía, pola presión do inimigo nacional e da clase, etc., non se poden deixar as principais bandeiras de loita dos últimos 60 anos.
É dicir, quizais a toda a Esquerda Abertzale Oficial non se lle pode esixir un nivel de clase e de nación sen concesións; unha praxe revolucionaria, acorde ás condicións obxectivas e subxectivas do momento, aos avances e retrocesos dun mesmo e do inimigo, á situación internacional, etc. Con todo, si a liña non cambia por completo, estamos convencidos de que non será a última vez que cedan unilateralmente baixo as regras do inimigo nacional e da clase.
O lobby que é padriño e madriña de sortu (e como o tempo pasa, e na súa medida, tamén teñen responsabilidade os que lle deixan facer ou lles axudan conscientemente) está até as cellas desde bastante antes de 2009 até a actualidade. As relacións co imperialismo (ninguén sabe até onde), a homenaxe aos corpos represivos do Estado español, a colaboración co PSOE-GAL, … Necesitariamos horas para explicar en detalle a súa actividade colaboracionista, tanto a nivel nacional como social.
Así as cousas, o seu principal eixo práctico de influencia política é a validación dos instrumentos necesarios ao capital para a súa supervivencia e dominio. Ao mesmo tempo, a escasa presenza e ausencia de referencias no movemento popular e social e a falta dunha sólida posición e práctica de clase no movemento obreiro, substitúese por performances e discursos periódicos difusos e interclasistas, do mesmo xeito que ao longo da historia correspondeu representar á socialdemocracia.
Na súa praxe, nada escapa ao que consideran rendible, posible ou válido. Para a socialdemocracia e a burguesía o Estado Socialista Vasco non é posible, non é valioso e moito menos rendible. Para eles, a individualidade, o benestar persoal e o mundo feliz están presentes nas condicións de ocupación e explotación actuais.
Pola construción dun Estado Socialista Vasco.