Non vai ser un traballo de vago, si, polo menos, serve para reflexionar pouco sobre as vicisitudes igualitarias de hoxe.

Nun tempo no que a aparencia daquela quinca faise cada vez máis evidente, hai que recoñecer que case todas as diferenzas son peores. Mire, entón eran dous os posibles interlocutores: Estados Unidos e a Unión Soviética; o Reino Unido xa tiña armas termonucleares, pero xa non era moito máis que o suplemento dos Estados Unidos, e a “Force de Frappe” de Francia era case unha aspiración. Pero agora, ademais dunha arma nuclear, China xa é dona dunha triada nuclear (mísiles, barcos submarinos, avións); e con máis ou menos marxe, a India, Paquistán, Israel, Corea do Norte van na mesma liña... Solasa, por tanto, é cada vez máis complexa na medida en que os intereses se mesturan e son máis contrapostos. Faría falta vontade, hai medios de comunicación.

A doutrina MAD (Mutual Assured Destruction), consagrada pola crise dos mísiles cubanos, germinó os acordos SALT entre os dous grandes, pero tamén estamos a ver o seu acabado. E parece cada vez máis difícil poder reconstruír ese tipo de desarmamento nuclear cuantitativo, xa que a contabilidade das cabezas é só unha parte do problema.

O que suporía un certo avance, o compromiso de non ser o primeiro en utilizar armas nucleares, o único que tivo en conta é China que promulgou a proposta. Enténdese facilmente o que significa a renuncia. O peor pode ocorrer en calquera momento, con ou sen teléfono vermello.

Por iso vivimos nun apoxeo, á espreita das mensaxes secretas. Última: Nun recente vídeo do exército chinés, algúns causan unha exposición bastante destacada de mísiles DF-26. Deseguido, por suposto, a maioría lembra que o pseudónimo occidental deste mísil é “Carrier Killer”. Pero alguén foi un pouco máis adiante, lembrando que pode levar cabezas variables, convencionais ou nucleares.

E, verdadeiro ou falso, lembrou o sucedido nunha conversación entre militares norteamericanos e chineses á conta deses mísiles: “Que pasaría si un deles, coa cabeza nuclear, derrubásemolo no convencional?” preguntaron os norteamericanos, “Feixe a proba e verás”, responderon os chineses.

Así estamos. E para saír de aquí fai falta moito máis que o teléfono.