O 27 de maio os seus familiares e amigos saúdanlle en Lasarte-Oria. Un cancro agresivo lévalle poucos meses despois de sentir os primeiros indicios. Entre os recentemente chegados a Despeditz, os goierritarras falaban dos estudos sacerdotais de Iñaki, fundado en Okobio (Zaldibia) e dos traballos realizados cos grupos de mozos nos anos 1960-70, Lasarte e a súa contorna tiñan recoñecido profesor da ikastola, xa que Iñaki subliñou o coñecemento dos clásicos gregos antigos, e non traduciu á euskera ‘Historia 1 e Política’ de Aristóteles.

Pola súa banda, os membros do Movemento Anti-Incinerador lembran aquela imaxe da folga de fame de decenas de militantes na rúa Easo de San Sebastián: o avó Iñaki dedicábase a repartir panfletos que explicaban o conflito dos residuos de Gipuzkoa, adquirindo tempo e paciencia para explicalos un a un: ao propio e ao turista que viña do estranxeiro, ao que aceptaba a loita abusiva contra a incineradora, e ao novo e á barbariáfila, e á mocidade, e á que puña pondo trabas, á barbarbariádica, á barbarie á barbarie, á crítica. O noso Iñaki Usabiaga, nunca satisfeito coa mobilización conseguida (‘aquí falta moita xente, onde está a xente?’) e sen desanimar sempre no intento de abrir os ollos desde a razón ao desconfiato ou ao frío. Un saúdo e unha honra, Iñaki Usabiaga Sukia!