Hoxe máis que nunca, porque a auga é un elemento natural indispensable para a supervivencia da humanidade.

Sendo o principal compoñente do noso corpo orgánico e un nutriente básico para a nosa saúde, este prezado recurso natural reivindica a dignidade de uso. A diferenza do petróleo e o gas, a auga é imprescindible e sen alternativas en todos os recunchos do planeta.

Como a vontade das elites é é ter todo baixo control, utilizando vectores da demografía e a saúde, o clima, o control mental humano e o afecto emocional (medo) mediante soportes audiovisuais, a combinación de acción orgánico-médico-tecnolóxica hoxe e despois a través da auga.

Para as elites secundarias, o reto é a tecnomerkantilización de todo controlar, é dicir, facer negocios con todo o que se move e non vai.

Por tanto, para levar a cabo este ambicioso programa integrado nas axendas operativas, deben seducir psicoloxicamente á inmensa maioría e eloxiala como solidaria.

Con estrañeza e contradicións, consegue que esa maioría se desprace, protocolizando a súa libre vontade. Medidas separadas (confinamentos, distanciamentos, cerramentos perimetrales, horarios de circulación e recollida, pasos e impresións dixitais de acceso a servizos públicos e privados e trazas faciais discriminatorias, distancias de contacto e exines, sala de illamento e outros absurdos cun único obxectivo de desconexión, domesticación), mentiras como atmosfera envolvente, normalizadas e sincronizadas en todos os medios de comunicación.

Mercantilice da Internet das cousas e con intelixencia artificial. Mediante vectores de transmisión (recepción de emisións) mediante control remoto por internet de persoas. Asumindo naturalmente esta maioría “maternal”, veneran esta nova relixión imposta.

"A falta de dous anos, as sociedades afixéronse a ser xestionadas, dominadas e alienadas, protocolizando só a súa vida. Tocando algúns resortes emocionais, como o medo, conseguen manipular, seducir e formar ao home... até o límite de facerlle crer que é para o seu ben”.

Na terceira década do século, boa parte de todo isto está publicado, pero con maior censurado, introdúcese un novo vector orgánico-comercial no escenario. A diferenza do diñeiro, non podes telo nas túas mans, pero especulade... e niso están os nosos señores.

A auga potable xa aparece en Wall Street. Non, para controlar e distribuír equitativamente o ben básico universal e a sucesión vitalicia. O desexo das oligarquías empresariais de monopolizar a auga é hoxe a maior ameaza da humanidade.

A pesar de que en 2010 a ONU manifestou: “O abastecemento e saneamento de auga potable é un dereito humano. Sen acceso á auga non se pode levar unha vida digna”, en España, máis do 50% da subministración de auga nos tubos está xa en mans de multinacionais privadas.

A vontade centralista do Goberno Vasco e o carácter monopolizador e coercitivo do PNV, especialmente desde o Consorcio de Augas de Bilbao, até os concellos que pola súa opacidade néganse a acceder ao mesmo, a xestión da auga en Bizkaia ten a marca dun monopolio político: a privatización.

Lonxe do ámbito político, a auga ten a súa esencia romántica e a súa presenza como cantante. Cando chove desde unha fonte ou se verte auga limpa, parece unha canción de berce, unha canción salvaxe a cinco voces. Estendida aos dedos desa Man tenra que aínda xera o cinco sentidos e que axita o berce desta Humanidade.

Todos os seres humanos temos a mesma herdanza de ser nacidos na Terra. Tamén planifica e organiza o “ceo”. En sentido inverso, a xordeira desta xenerosa Nai levaríalle ás bágoas secas daquela primavera da súa vida.

Actuar en defensa esixe legalizar con universalidade a favor da auga, para rescatar a súa dignidade, evitando afogarse na seca e o silencio deste berce....................................................................................................................................................................................................................................................................

Fagamos un chamamento universal á nosa dedicación reivindicativa loitadora pola auga libre como oferta, para liberarnos das garras de quen ensucian as mans manipulando un elemento buxán... a alquimia demoníaca.

En cada concello, calquera que sexa a súa cor, o consello rexional, o goberno rexional, nacional, autonómico... Para terminar na Asemblea Xeral das Nacións Unidas, pidamos que a auga sexa declarada Patrimonio da Humanidade sen máis.