Judimendi é un pequeno colexio que ofrece educación infantil e primaria, e sendo do modelo A todos os alumnos son fillos de familias de orixe estranxeira ou xitanos que viven en castelán en casa, xa que non hai pais euskaldunes que queiran matricular aos seus fillos no modelo A. Ás veces, os pais e nais castellanoparlantes consideran que no modelo en eúscaro non van ser capaces de atender adecuadamente aos seus fillos e fillas (a miúdo arrepíntense por non escolarizar ao neno en eúscaro), e outros moitos, unha vez comezado o curso, foron enviados directamente ao centro do modelo A, sen dar outra alternativa.

Desde hai uns anos debateuse no centro a idea de pasar ao modelo D, convocouse tamén ao departamento de Educación, e díxoselles que o claustro non podía tomar esa decisión, a información non era clara… e o ano pasado abríuselles a oportunidade: até agora acolleu a nenos a partir dos 3 anos e pedíuselle ao Goberno Vasco a apertura da clase de 2 anos. Para abrir a aula de 2 anos, o centro que tiña que implantar o modelo D “e vimos que o que soñaba convertéusenos nunha opción real, ofrecíasenos xusto o que queriamos, votamos e decidimos apostar pola aula de 2 anos e por tanto o modelo D”, cóntanos o profesor Olarizu Lopez de Briñas. O modelo D comezará aos 2 anos e, aos poucos, ao cabo duns anos, o modelo de inmersión en eúscaro abarcará todos os niveis.

No barrio está a traballarse e algunhas familias euskaldunes van matricular aos nenos en Judimendi, “son familias militantes que van apoiar a escola do barrio, e nestes momentos necesitamos iso para motivar a outras familias”. No casco antigo de Vitoria-Gasteiz, o colexio público Ramón Baixo tamén fixo un cambio cara ao modelo D, e López de Briñas lembra as palabras de Amelia Barquín, a nai da escola naquel momento: “Non esperes que o primeiro ano apúntense unha chea de familias con eúscaro, o cambio vén amodo, ‘si é así’, ‘que bo traballo fan nesa escola’… e aos poucos vaise estendendo o ambiente favorable”.

Que recibiron da experiencia de Ramón Baixo? “Sobre todo transmitíronnos que é posible –di Olarizu López de Briñas–. O perfil dos alumnos que anteriormente estaban no centro non se marcou, os que non sabían euskera non sentiron marxinados e as familias con eúscaro fóronse sumando aos poucos ao proxecto. A clave? Coidar moito as relacións e a acollida, explicar ben cada paso”.

O profesor destacou as vantaxes da escola Judimendi como un centro escolar pequeno (cunha soa liña en diferentes niveis, pequenos cocientes e que garante unha relación e atención máis personalizada), cunha pedagoxía intergeneracional, situado no centro do barrio, cos servizos do barrio cerca, un gran parque xunto ao colexio e unha recente transformación do patio en base á natureza e a coeducación.

Trabállase no barrio

A escola traballa coa comisión de eúscaro Judimendi e coa asociación de veciños Batasuna e desde o principio mostraron a súa disposición a colaborar, “Judimendi é un barrio implicado e loitador no que os veciños e veciñas están inmersos, igual que o claustro do centro”.

Para dar a coñecer o proceso de transición están a levarse a cabo diversas iniciativas. Todos os mércores pola tarde ábrese a aula de motricidad do colexio, como punto de encontro para as familias de 0 a 2 anos.

Este martes ás 18:00 organizouse unha mesa redonda na propia escola. Amelia Barquín e Ana García contarán a experiencia da escola Ramón Baixo, Idoia Molinuevo, Josu Ramos e Marije Kortabitarte responderán á pregunta “que pide o barrio á escola?” e Maite Berriozabal e Emaldi Cereijo aclararán “que ofrece a escola?”. Garantirán o servizo de vixilancia durante o encontro.