Of course, I did not know Jean McConville. Until now he did not know his name, his life or his death. I first heard that name on 29 April, when Gerry Adams was arrested.
I've learned that Jean McConville, a widow in 1971, was a mother of ten children and lived in extreme poverty. In that harsh conflict in Northern Ireland, when Jean was 37 years old, IRA members gave him a brutal beating to frighten him and soon after – according to some sources – in December 1972, kidnapped from his home to his children, he was severely tortured and shot dead. It only became known in 1999, when the anger took over the murder, one year after the signing of the Good Friday Agreements. Subsequently, in 2003, the body appeared, found by a walker, about 80 kilometres from Belfast, buried on a beach. Their children have had very hard lives and now they are asking for truth and justice.
When I heard about all this, it became essential for me to come to our house. I do not know the keys to Northern Ireland. I therefore do not know whether all this is a perverse political campaign against Gerry Adams or why it has arisen at the moment. Although she was kidnapped in her house, I'm not very interested. In other words, I do not care who could harm or benefit from this fact. What I'm interested in is deciding, between all and all, what this means: translating the ghosts of the past or making reality and doing justice.
In the face of our challenges, it is clear – I have understood this at least – that in order for an effective peace process to progress, coexistence must be strengthened. And, at the same time, that coexistence cannot be rooted if truth, justice and reparation are not guaranteed.
This was approved a year ago, in May last year, the Social Forum presented the Recommendations for the Peace Process. Among them, and in short, the institutions must promote the mechanism of truth and reconciliation as an effective resource. Although our “narrative” is going to be very different, in all social and political sectors an honest attitude must be promoted that recognizes the self-criticism and the serious mistakes made, taking into account the rights of truth, justice and reparation that all victims have.
I do not know how this will be done. I don't know how far we want to know the truth and how far we want to do justice. I still have my doubts. Nor do I know how practical it will be if I take into account the reflections that have been made after Gerry Adams in Northern Ireland.
I know a reality, finished – it seems, unfortunately –, rounded and – innocent! – dreamed in different places. I refer to the Spanish reality, the “political transition”, where truth, justice and exaction were replaced by “amnesia”.
I know that much time has passed since the murder of Jean McConville and that the social situation and people have changed profoundly. I do not know your criminal law, I do not know how the limitation or pardon of crimes is regulated. On the other hand, I am aware that the response of justice must be adapted to the new time. But what do we do with the truth? In my opinion, the truth, justice, recognition and coexistence that we want for the future is compatible. Our society has tools for this, including pardon, but I will reflect on that on another occasion.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Otsailean bost urte bete dira Iruña-Veleiako epaiketatik, baina oraindik hainbat pasarte ezezagunak dira.
11 urteko gurutze-bidea. Arabako Foru Aldundiak (AFA) kereila jarri zuenetik epaiketa burutzera 11 urte luze pasa ziren. Luzatzen den justizia ez dela justizia, dio... [+]
MAITE: (biharko eguna antolatzen bere buruaren baitan) Jaiki, gosaldu, bazkaria prestatu, arropa garbitu, etxea garbitu, gizon hori jaiki, seme-alabak jaiki, hiru horien gosaria prestatu, haiek agurtu, erosketak egin, lanera joan, seme-alabak eskolatik jaso, merienda eman,... [+]
Matxismoa normalizatzen ari da, eskuin muturreko alderdien nahiz sare sozialetako pertsonaien eskutik, ideia matxistak zabaltzen eta egonkortzen ari baitira gizarte osoan. Egoera larria da, eta are larriagoa izan daiteke, ideia zein jarrera matxistei eta erreakzionarioei ateak... [+]
“Kasu, ez gitxu lo!”. Gure denbora eta manerekin baina heldu gira.
Azaroaren 25ean Baionako elgarretaratzera joan ez joan eta autoak nola partekatu pentsatzetik (joan-jina bi oren), bat-batean Lartzabalen elgarretaratze bat antolatu genuen, eta 47 emazte bildu!... [+]
Nahiz eta Nazio Batuen Erakundeak (NBE) 1977an nazioarteko egun bat bezala deklaratu zuen eta haren jatorriaren hipotesi ezberdinak diren, Martxoaren 8aren iturria berez emazte langileen mugimenduari lotua da.
Aurrekoan, ustezko ezkertiar bati entzun nion esaten Euskal Herrian dagoeneko populazioaren %20 atzerritarra zela. Eta horrek euskal nortasuna, hizkuntza eta kultura arriskuan jartzen zituela. Azpimarratzen zuen migrazio masifikatua zela arazoa, masifikazioak zailtzen baitu... [+]
Ez dut beti ulertzen nola aritzen ahal diren lur planeta honetako zati okitu, zuri, gizakoi eta kapitalistako aho zabal mediatikoak, beraiena, hots, gurea, zibilizazioa dela espantuka. Berriak irakurtzen baldin baditugu, alta, aise ohartuko gara, jendetasuna baino, barbaria dela... [+]
Administrazioko hainbat gai, LGTBI+ kolektiboko kideen beharrizanak, segurtasun subjektiboa, klima aldaketa, gentrifikazioa, ikus-entzunezkoak erabiltzeko modu berriak, audientzia-datuak jasotzeko moduak, dislexia, ikuspegi pedagogiko aktibo eta irisgarriak, literatur... [+]
Auzitan jar ez daitekeen baieztapen orokor eta eztabaidaezinaren gisan saldu digute hizkuntzak jakitea printzipioz ona dela, baina baditu bere "ñabardurak", edo esanahi ezkutuagokoak. Hemengo ustezko elebitasun kontzeptuaren azpian dagoen baina kamuflatzen den... [+]
Otzandu egin gara, katalanak eta euskaldunok, ekaitzaren ondoren. Saiatu ginen, bai; sendo ekin genion, eta gogor kolpatu gaituzte; ezin izan genien gure helburu zuzen, ezinbesteko, sakratuei eutsi. Eta porrotaren mingostasuna dastatu dugu, eta bigundu egin gara irabazleen... [+]
Iragana ulertzen saiatzen eta etorkizuna bideratzen, oraina joaten zaigu zenbaiti. Nire proiektuetako bat (hasi baina landu ez dudana oraindik) dudan zuhaitz genealogikoa egitea da. Horretan lagunduko didan liburutxo bat ere erosi nuen. Baina, hain da handia lana, liburutxoa... [+]
Desgaitasun fisikoa duen arkitekto baten alabaren etxea bisitatu ondoren idazten dut honako hau.
Desgaitasun fisikoa duten pertsonen taldeek ez dute arkitektoa maite, beraien bizitza zailtzen duen gaizkile bat kontsideratzen baitute. Gorrotoa ulerkorra da: arkitektoaren lanak... [+]
Ortutik itzuli berritan erabaki nuen Twitterretik alde egitea, oraindik Twitter zenean. Auzolan batera joan nintzen, brokoliak eta azaloreak landatzera, eta mindfulness efektua zapuztu zidan algoritmoak, idazle feminista transgorrotatzaile baten txioak jaurtitzearekin... [+]
Martxoaren 8a hurbiltzen ari zaigu, eta urtero bezala, instituzioek haien diskurtsoak berdintasun politika eta feminismoz josten dituzte, eta enpresek borroka egun hau “emazteen egunera” murrizten dute, emakumeei bideratutako merkatu estereotipatu oso bati bidea... [+]