Nola jaio zen KKLRD proiektua?

Estricalla eta Humilitate taldeok kontzertu askotan bat egin genuen eta elkarrekin zerbait egitea pentsatu genuen. Gerora Zinc eta Mostros gonbidatu genituen. Baina zerbait falta genuen eta justu Josevisky agertu zen, bere komikiekin.

KKLRDren komikiak suntsitutako mundua erakusten du, jendea besterik ez da bertan bizi.

Amets batetik iratzartzean guztia suntsituta eta hutsik aurkitu dugu, bizitzarik gabe. Finantza krisia deritzona beste gerra mota bat da. Gerra ideologikoa, ideia, balore eta askatasun ametsak suntsitu nahi dituena, kapitalismo eta harreman berriak sortzeko.

Oraindik ere punka eta hardcorea dira errebeldiarekin lotuago dauden estiloak?

Jakina, merkatu legeak aginduta, bonbillak bezala saltzen dituzte diskoak eta taldeak, eta Euskadi Gaztea ere hor dagoen arren, punkak eta hardcoreak errebeldiaren eta disidentziaren espresabide izaten jarraitzen dute. Baina ez dira diziplina bakarrak.

Nori zuzenduta dago lan hau?

Nori zuzenduta dagoen ez dugu inoiz aurrez pentsatzen. Gehiago ardura digu zertarako den. Musika kontsumorako objetu bihurtu da, erabili eta botatzekoa. Ez ditugu entzuleak nahi, nahi duguna da jendeak entzutea, pentsatzea eta zerbait egitea; eta baita ondo pasa dezala, musikak eta erritmoak ere askatzen gaituztelako.

Zure eskutatik pasatzen diren lan guztien itxura asko zaintzen duzu.

Egiten duzun horretan sinistu behar duzu, hori da garrantzitsuena. Eta detaileak zaindu behar dira. Gaur egun zoriontasuna kopuruarekin parekatzen da, kopuru eta tamaina handiarekin, jendeak duen hutsunea bete nahian. Baina batzuetan zoriontasuna eta askatasuna gauza txikietan dago.

Nola batu zaizue Bonberenea proiektura?

Aspaldiko laguntasun eta elkarlan harremana daukagu eta lan egiteko modua gustatzen zaigu.