“Bigarren lana ere argitaratuko da laster, Mozoloaren bakardadea, Juan Luis Zabalaren testuarekin. Mitxitxi marriaun nola, tonu bereko koloreak ibili ditut bigarren lan honetan ere. Ez bada eskusoinua bezalakoren bat, azula ere baduela, edo… Zori gehienak margotzen ahal dira grisa, zuria, beltza eta gorria ibiliz. Lehenbiziko liburuan ikasi nuen lau koloreok erabiltzen, eta funtzionatu zuenez ongi. Zertarako aldatu? Honetan koloreek erranahi diferentea hartzen dute: mozoloa triste dagoelarik, sartu dut kolore beltza, eta kontent dagoelarik, gorri gehiago. Egina dut bertze lan bat ere, eta han, aldatu ditut koloreak. Kar, kar, kar. Horia eta urdina dituzu hor”.
A vegades no sé si no és massa. Treure el tema mentre estem en la pipa, parlant de qualsevol altra cosa. A nosaltres ens agrada parlar en veu alta, no deixar gairebé cap silenci, teixir les veus, que tirar més forta. Parlar del seu, d'això de l'altre, del que hem vist en les... [+]