Diskoaren diseinua oso minimalista da. Oharkabean itzuli nahi izan duzue?
Beti diseinua desberdin egiten ahalegindu gara, gure nortasunaren atal funtsezkoa delako. Izan ere, aurretik ibili ez ditugun bideetan jardun dugu oraingoan taldearen arlo guztietan. Horregatik egin dugu disko hau, musikarekin hazi eta disfrutatu nahi dugulako.

Ba al da benetan “Euskal Hiri”-rik?
Gure Euskal Hiria Bilbo da, beste guztia entelekiak dira. Musikarekin, ez dago zertan egi bakar bat erabili mundua den moduan erakusteko.

43º14,51N 2º56,39W. Oso argi daukazue zer posizio zehatzetan zaudeten?
Batzuetan bidaia luze eta konplexuenak entsegu lokal batean egiten dira; horiek dira gure lokaleko koordenadak.
Tarte askotan ez da ahotsik ageri. Halakoetan beste instrumentu baten pare jarri nahi duzue, nagusitu gabe, alegia?
Musikan askoz errazagoa da gauzak “jartzea” kentzea baino. Jende askok esaten du gure musikan elementu asko ikusten dituela, baina guk ez dugu uste horrenbesterako denik. Prozesuaren atal batzuetan gauzak “kentzea” da helburua, eta horretarako kantak kanpotik ikusi behar dituzu, zureak ez balira moduan. Eta hala ahotsak beste baliabideek baino garrantzi txikiagoa izan dezake.

Badirudi disko honetan aurrekoetan baino askeago aritu zaretela konposatzerako orduan. Hala da?
Bai. Pentsa ez genekiela bateria jotzaile berria lortuko genuen ala ez. Dena airean zegoen eta horrek askatasun izugarria ematen dizu.

Bizitza “bi koloretan” ikusita, errazagoa edo zailagoa zen?
Kontua ez da errazagoa edo zailagoa zen, baizik eta garai batean dena berria zela; sentsazio hori da hazterakoan galtzen duzun gauzetako bat.

“Etxean ispilurik ez dut”. Sortzerakoan barrura baino ez da begiratu behar?
Berez bigarren pertsonan egina dago letra guztia, sortzerakoan ispilu bera izatea errazagoa da batzuetan.