Ultraeskuina desfilean dabil, plaza erdiraino ekarri dute karroza, eder sentitzen dira, topera bolumena. Eta hauteskundeak irabazten dituzte. Eta, izututa, geure buruari begira jarri gara. Eta dena gaizki. Azken aldiko inbento guztiak gaizki; nola ez zen azalduko Milei, ezkerra horrela badabil. Eta mundu osoko ezker guztiak gaizki. Eta hasi gara bakoitza bere lekutik iletik tiraka, norbere buruari itxuraz (autokritika), ondo-ondokoari berez.

Migrazioa. Gaizki. Ez gara gaiari buruz ganoraz hizketan ari, eta arazoari ez bazaio behar bezala heltzen, eskuinak eramango du... Eta Hibai Arbidek askatzen du zure eskua iletik berearekin masaileko eder bat emateko: “Ez dut onartzen immigrazioa eskuin muturra geldiarazteko ezkerrak heldu beharreko arazo bat dela dioen diskurtsorik. Immigrazioa ez da arazo bat, punto". Eta feminismoa? Zenbait ezker oso gaizki dabil, programan puntu bat behar lukeena puztu eta alderdiaren eskaparatea emakumez betez, emakumeen intereseko gaiekin tematuta, eta ohartu ere ez horrek ezkertiarrak urrunduko zituela, izan ere, ezkerra zer da klaseez, langile borrokaz ahaztu, eta bazterreko txikikeriei begira jartzen bada. Eta nor ari da ekonomiaz, industriaz...

Agian, hobe ondokoaren buruko ileak askatu, eta erreakzio faxistak sortu dituztenak txalotu eta babestu: akatsa arrazismoa baita, matxismoa, eta horien aurkakoak zigortzen dituztenak. Soberan beste batzuk daude, eta desfilean dabiltza.