OLBEren 2023/2024 denboraldia amaitu da, publikoak beti espero duen tituluarekin. Mila aldiz entzun arren beti sentimendu biziak pizten dituen opera da Pucciniren maisulanetako bat. Gainera, oraingo honetan, primerako bakarlariez gozatu ahal izan dugu; antzezpena benetako plazer bihurtu dute.

Baina, horretaz guztiaz gain, hirugarren elementu batek bereziki asebete nau: eszenaratzea bertsio klasikoa izan da, jatorrizko garaian kokatua eta alferrikako distortsiorik gabea dela. Nonbait irakurri dut oso publiko klasikoarentzat egokia izan dela bertsio hori, baina agian ez dela oso bizigarria izan ezagutza zabalagoa duten ikusleentzat. Nik justu kontrakoa esango nuke. Operan mila distortsio ikusi ditugunok, itxuraz, operarekin harremanik izan ez dutenengana hurbiltzeko; opera almodovarizatzen ikusi dugunok –zuzendariari errespetu guztia– klasizismora, sinpletasunera, musikaren egileak eta libretoaren egileak bere garaian planteatu zuten jatorrizko esentziara itzuli behar dugu.

Oraingo honetan, Pucciniren ideia originala bere elementu guztietan biltzen duen Bohème bat ikusi eta entzun dugu, eta horregatik antzezpen horrek jatorrizko zentzu osoa du.

Hasieran aipatu dudan bezala, antzezpenaren gauzarik garrantzitsuena ahots bikainak izan dira. Zalantzarik gabe, gaueko izarra Miren Urbieta-Vega izan da. Soprano donostiarrak Mimiren pertsonaia ondo menderatu du. Tinbre ederreko ahotsa du, indartsua, eta emisio dotorekoa. Pozgarria izan da sopranoa entzutea, erregistro guztietan perfektua izan baita. Une zoragarriak izan ditu. Azpimarratzekoa da Mi chiamano Mimi aria. Dena den, une oro maila oso ona eman du.

Era berean, Celso Albelo tenore kanariarrak pertsonaia pucciniarrei primeran egokitzen zaien ahots bikaina duela erakutsi du. Bere aria Che gelida manina gozamena izan da, baita Mimirekin batera antzeztu dituen duoak ere, adibidez O soave fanciulla. Albelok agudo bikaina du eta segurtasun handia kantuan. Balio segurua da, dudarik gabe.

Gainerako bakarlariek maila ona eman dute. Marina Monzó sopranoak Musetta dotore eta bokalki bikaina egin du. Manel Esteve baritonoak ahots orekatua eta aktore-gaitasun handia erakutsi du. José Manuel Díazek, David Lagaresek, Fernando Latorrek eta Aitor Garitanok maila bikaina erakutsi dute, baita ere.

Eta Bilbao Orkestra Sinfonikoak paper ona egin du. Beharbada Pedro Halffterrek markatutakoak tempi ohi baino motelagoak izan dira, baina ez dio edertasunik kendu osotasunari, eta agian itxura aratz eta sentimentalagoa eman dio. Gustatu zait.