Etxean sartuta dago gurekin sentituko dugun txoko bat, gauaren nekean besarkatzen gaituen gune bat, negarra askatzeko espazio sentituko dugun hori, goxotasunarekin konektatuko gaituen etxekoitasuna, bakardadean konpainia egingo gaituena. Mugimenduan diren bizitza askok ez dute baina, etxetasun hau osatzeko astirik. Bizi iraupenaren pultsioak, emantzipazioak, lanaren eskaerak, ikasketak, ihesaldiak; badira arrazoi desberdin asko epe laburrerako egonaldi-arkitekturak habitatzera eraman gaitzaketenak eta epe luzeko habitat eredu bilakatu daitezkeenak. Gurea egin nahi dugun txoko baten eraikuntza bilaketa konstante batean bilakatu daiteke orduan, nonbaitera atxikitzeko beharra eta atxikimenduarekiko zailtasunaren arteko tentsio batek sostengatua. Propioa zaigun etxe-espazioa eraikitzeko aukera zaila den unean, etxearen ordezko habiak egiten ditugu leku desberdin askotan, piztu eta amatatzen den konstelazioko etxetasun lurralde bat eraikiz.

Lur hartzerik gabeko habia gurekin eramaten ditugun eta gureak egin ditugun objektuek osatu dezakete. Kaxa kopuru batean kabitzen diren gauzak ezinbestekoak bilakatu ditzakegu gure bizi-mugimenduen konplize egiterakoan, txoko propioaren ordezkatzaile papera hartzeraino. Arrazoi indartsuren batek lotuko gaitu hauengana; ez dira gurera etorri diren objekturik inportanteenak izango, ez eta garestienak ere, habia osatzeko adina esangura dutenak baizik. Praktikotasuna, oroimena eta sinbolismoa nahasten dituzten gauzak izango dira, botere handi bat gordez: etxe-gabeko bizimoduan familiarra egingo zaigun espazio bat eratzeko ahalmena izango dute. Espazioarekiko arintasun lotura honek ernaraziko du materialtasunak duen balore afektiboarekiko ezagutza bat, eta irakatsiko digu objektuen konposaketa desberdinekin etxekooi habia bat eraikitzeko artea. Plastizitate handiarekin gure kit-etxekoia hedatu dezakegu ia edonon, erresilientzia eta bizi iraupenaren gakoa, non eta habian, arkitektorik gabeko arkitekturan.