Mendea urratzean jaio nintzen euskal plazara. Lehenbizi, poetaren etiketa irabazi nuen sariketa batzuei esker. Handik gutxira, kolaborazioak idazten hasteko aukera izan eta, ohartzerako, zutabegile ere bihurtu nintzen. Geroxeago, artean ere mendeak denon begietara berri samarra zirudiela, Mugaldekoak taldea sortu genuen Bera-Gasteiz ardatza baliatuta, literatura eta musika uztartuta. Ondotik ere, mendeak berriaren dirdira galdu ahala, kulturgintzan aritu izan naiz, bakarrik nahiz konplizeen arrimu goxoan. Horretan nabil oraindik…

Kontua da, hogei urtetik gorako bide horretatik, irudipen batek egin didala bisita bisurte berrian: nolabait, plaza horretan gehiago balioetsi izan dutela nire alderdi bidasotarra nire alderdi babazorroa baino; gehiago, nire nafartasuna nire arabartasuna baino. Batez ere, baina ez bakarrik, Bizkai-Gipuzkoetan.

Irudipenek ez dute zientzia mailako kategoriarik. Dena den, zenbait galdera egiteko baliagarri gerta daitezke: neurea bakarrik ote da irudipena? Araban –ez Gasteizen soilik– sortzen den kultura ezaguna da gainerakoan? Nola begiratzen dio euskal plazak Arabari 2024an?