Artikulua hasi da oinez, bazoaz letraz letra, hitzez hitz, esaldiz esaldi eta biribiltzen da paragrafoa. Oztoporik ez, begiko minik ez honek hemen behar zuelako eta ez han, atzera egin beharrik ez ergatiboa falta eta gorpua hiltzailea zela ohartu zarelako. Jaso duzu sarrerako informazioa, edo irentsi  duzu amua, egin diozu zeure buruari egileak nahi zuen galdera... Eta erraz eta leun iritsi zara amaierara, ez zegoelako oztopo egin dizun zaratarik, despistatuko zintuen ustekabeko koma bat, jarrita daudelako ideiak hierarkizatzen dituzten puntu eta komak. Liburu, egunkari, aldizkari, testuliburu... erraztuta eta lanbasa ondo pasatuta iristen zaizkigu.

Denek alde egin dutenean, inor iritsi aurretik, inork ikusten ez duen lana egiten dute garbitzaileek. Beraiek bakarrik dakite ia beti zirrikitu hori zikin egongo dela, beste hori jasotzea ahaztu egiten zaiela, eta horrek istripu bat sor dezakeela, bezeroek irrist egingo dutelako ziur, eta ez direlako, erorita ere, zeren erruz jausi diren ohartuko. Gauza batzuk ezkutuan garbitu beharko dituzte, inor ez mintzeko; ordenatutako zenbait gauza ordenatzeagatik muturra okertuko diete, edo kexatuko zaizkie, norbaitek hortxe bertan, erdi-erdian nahi zuelako aulkia, liburua, boligrafo potoa. Eta horiek zeudenean uzteagatik beste norbait pasa ezinik badabil ere, errua garbitzailearena izango da. Beren lana lotsagabe zanpatzen duenik ere bada.

Zuzentzaileak dira gure testuen garbitzaileak. Erredakziotik irteten azkenak, idazlarien miserien lekuko (ordutegizkoak, gramatikalak, heziketazkoak), kexen jopuntu (bakoitzak daukagulako gure estiloa, ez-ikasteko gogoa, ezin ikasia, ezina norbaiti egozteko beharra)... zuzentzaileei esker irakurri ahal ditugu bestela begiak zaurituko lizkiguketen testuak, eta haiei esker ikas ditzake, nahi duenak, hizkuntza irakurgarri egiten duten arauak. Nik Maitane eta Junkal ditut gogoan, itzulpenak egiten ari nintzela ñabarduretan trebatu ninduten zuzentzaile zorrotzak. Beraiei esker naiz hobea. Gehienetan, zuzentzaileei esker ez dugu lotsarik ematen. Ia inoiz ez da beren lanaren garrantzia aldarrikatzen.