Lanean, munduari bira ematen diozu.

Hala da. Aurten egutegi arinagoa dut: txandaka ariko naiz, astebete kanpoan, astebete etxean. Urtarriletik urrira, batez beste 220 egun inguru igarotzen ditut kanpoan. Egun asko dira. Ume txiki bat dut, eta aurten gogorragoa izango da etxetik kanpo ibiltzea. Dena den, nire burua ez dut estudio batean ikusten. Dudan lana ikaragarri gustatzen zait.

Ez da nolanahikoa: munduko txirrindularitza talderik onenetako batean zabiltza.

Caja Ruralen hasi nuen bidea masajista profesional gisa, eta sekulako eskola izan zen niretzat. Bidea eginez joan naiz, mailarik gorenera iristeko. Momentu txarrak ditudanean, burua altxatzeak asko laguntzen dit. “Joseba, begira non eta norekin ari zaren lanean”, esaten dut nire artean. Hemen egoteko egin beharreko guztiak merezi du.

Hasieratik garbi izan zenuen txirrindularitzaren munduan aritu nahi zenuela?

Umetatik oso presente izan dut bizikleta. Aita txirrindularitza zale amorratua izan da. Marino Lejarreta zuen idolotzat. Kutsatu egin zidan zaletasuna, eta bost urterekin txirrindularitza eskolan hasi nintzen. Amateur mailara arte iraun nuen. Bitxia da, baina begitan hartu nuen bizikleta. Nekatuta eta nazkatu samar bukatu nuen. Atezain moduan lan egiten hasi nintzen dantzalekuetan, eta zazpi-zortzi urtez aritu nintzen. Bizikletaz erabat ahaztu nintzen.

Eta nolaz erabaki zenuen atezain lana utzi eta masaje emaile izateko ikasten hastea?

Pixkanaka ziklismoarekin konektatzen hasi nintzen berriro. Bizikletan ibiltzeari eta lasterketak ikusteari ekin nion. Profesionalki aukeraren bat izan nezakeela pentsatu nuen, eta Bilbon kirol-masajeari loturiko ikasketak egiten hasi nintzen. 2005 eta 2007 artean izan zen. Gero, Seguros Bilbao taldean aritzeko aukera eman zidan Xabier Artetxek.

Futbolean ere egin zenuen proba.

Seguros Bilbao taldean bi urtez aritu nintzen. Ondoren, Athleticen harrobian zebilen lagun batek han proba egiteko aholkatu zidan. Gauzak zer diren, atezain izan nintzen garaian ezagutu nuen lagun hura. Lezaman hiru urte eman nituen, oso esperientzia aberasgarria izan zen.

Zenbaterainoko garrantzia du masajeak kirolean? Zer onura dakar?

Funtsezkoa da, bai fisikoki, baita mentalki ere. Txirrindulariaren atsedena askoz hobea da bi orduz ohatilan etzanda eta hizketan egon ondoren. Giharrak erlaxatu egiten dira, korapiloak askatu eta odola mugitu egiten duzulako. Baina masajearen onura hortik harago doa. Eragin handia du ziklisten aldartean. Errutina bat bihurtzen da haientzat, eta falta bada, berehala igartzen dute.

Inbidiarik ematen dizu txirrindularien bizimoduak?

Ez. Oso-oso gogorra da. Elikadura zaindu, etxekoengandik urrun egon, gogor entrenatu, presioa kudeatu… Hori guztia jasateko prest egon behar duzu. Taldeko txirrindulariak ondo ikusten ditut. Presio psikologikoari eusteko gai ez direnek ez dute luzaro irauten.

Masaje emaileak psikologo ere bihurtzen zarete batzuetan?

Hori mito bat dela uste dut. Lehen hala izan zitekeen, baina orain, mugikorrak tarteko, barrua askatuta iristen dira masajera. Tadejek, adibidez, masajean gozatu egin nahi izaten du: musika pixka bat, elkarrizketa atsegina… Txokolate pixka bat, alegia. Psikologo lana, inork egitekotan, haren ingurukoek egiten dute, familiak-eta. Batzuetan izaten ditugu elkarrizketa sakonak, batez ere lasterketen aurretik. Erlaxatuago egoten da. Behin lehian hasita, ordea, arreta guztia hor jartzen du.  

Musika zuk hautatzen duzu, edo ziklistek?

Ziklistek. Pogacarri rapa gustatzen zaio, baita 1980ko hamarkadako rocka ere. Besteek reggaetoia entzun ohi dute.

Ziklistaren nortasuna eta lasterketaren nolakotasuna aintzat hartu beharreko aldagaiak al dira?

Ziklista nolakoa den, masajea giro batean edo bestean ematen da. Tadej, adibidez, oso hiztuna da, eta musika entzutea gustatzen zaio. Horrez gain, emaitzek eragin handia dute txirrindularien aldartean, eta hori ere kontuan hartu behar dugu. Baina masajea, bere horretan, ez da aldatzen. Berdin dio etapa laua ala menditsua izan. Ordutegiak baldintzatzen gaitu gehien. Tourrean, adibidez, nahiko berandu iritsi ohi gara hotelera, eta presaka aritu behar dugu.

Txirrindularien giharrak ukitze hutsa aski zaizu bakoitza zer sasoitan dagoen jakiteko?

Pogacarrekin bost urte daramat lanean, eta horixe gertatzen zait. Badakit noiz dagoen indartsu eta noiz ez. Ezin dit gezurrik esan: lehen momentutik dakit nola dagoen. Tarte batez lehiatu gabe egon bada, berehala nabaritzen diot. Gero, giharrak asko sendotzen zaizkio etapak kateatu ahala.

Aldi berean iritsi zineten UAE taldera, 2019an, eta hezur eta mami bihurtu zarete geroztik.

Bere itzal bihurtu naiz, berak hala eskatzen duelako. Bikote ia perfektua osatzen dugu. Oso ondo konpontzen gara elkarrekin. Tentsio handia izaten da lasterketaren ostean, eta helmugara iristen denean, arreta handiz jokatu behar dut. Ezin da hutsik egin. Itxurak garrantzi handia du txirrindularitzan, eta keinu bakoitza neurtu behar da. Bere gustuko janaria eta edaria ere prest izaten ditut. Beste zeregin batzuk ere baditut: arropak garbitu, maletez arduratu… Masajistak baino gehiago, morroiak izaten gara askotan; txirrindularien atzetik gabiltza beti. Nik ondo daramat, oso estimatua sentitzen bainaiz talde barruan.

Bestelakoan, nolakoa da Pogacar bezalako izar handi batekin lan egitea?

Oso erraza. Bere errutina eta ohiturei neurria hartzen diezunean, dena nahieran ateratzen da. Pribilegio handia da. Hemen jarraitzea eta ahalik eta Tour gehien irabaztea dut helburu.

Nolakoa da Pogacar aurrez aurreko harremanean? Kanpotik ikusita, mutil atsegina dirudi.

Tipo normal bat da. Ez du izartxoa balitz bezala jokatzen, bat gehiago da taldean. Aldatu da, egia da. Garaipenak, ospea, dirua… Ez du erraza izan behar hori guztia kudeatzeak. Mundu guztia zure oinetan daukazu, eta burua behar den tokian eduki ezean, itxuraldatu egin zaitezke. Familiak eta managerrak asko laguntzen diote Tadeji, baita nik ere. Gaztea da, eta batzuetan harrotu egiten da. Halakoetan, oinak lurrean izaten laguntzen diot. “Hau ez da mundu erreala, burbuila bat baino ez da, mundua beste aldean dago”, esan ohi diot.

Eta jaramon egiten dizu?

Bai. Ni kontrapuntu bezala hartzen nau. Denek olatua egiten diote,  baina ni ez naiz halakoa: gustatzen ez zaidan zerbait ikustean esan egiten diot. Adibidez, Paris-Nizan kamerari irribarre egin zion Vingegaard atzean utzi aurretik. Horrelakorik ez egiteko esan nion. “Agian ez nuen egin behar”, aitortu zidan.

Doan tokira doala, irabazi egiten du ia beti. Non du muga?

Batek daki. Beste maila batean dago. Fisikoki onena da, baina garbi daukat: aldea buruak egiten du. Kolpe gogorra hartu zuen iaz Tourrean; bada, lurretik altxatu, eta lasterketak irabazteari berrekin zion berehala. Nik lasai ikusi nuen Tourra galtzean, baina barrenean saminduta zegoen. Orain, askoz arriskutsuagoa eta indartsuagoa da, fisikoki nahiz mentalki. Nire ustez, hanka sartu zuela sentitzen du, eta ematen dizkiogun aholkuei kasu gehiago egiten die.

Bere lorpenetatik zer ehuneko dagokizu zuri?

Gutxi,%5-edo.

Oso gazterik loratu da. Ibilbide laburragoa izatea ekar dezake horrek?

Ziurrenik bai. Ez dut Tadej 35 urterekin lehiatzen ikusten. Ez litzateke ariko dirua irabazte hutsagatik. Berari bizitzaz disfrutatzea eta irabaztea gustatzen zaio. Bizikleta oso maila altuan utziko du.

Zenbat urtean eutsi diezaioke orain duen mailari?

Ez dakit. Beste lauzpabost urtez? Lesioak, erorikoak eta eritasunak ere kontuan hartu behar dira, eta ea mentalki zenbat urtez ibil daitekeen hainbesteko presioarekin.

Eta zer egin dezake beste lau edo bost urte horietan?

Dena irabazi. Baina jomuga Tourra da. Dena eman eta kentzen dizu. Monumentuak [bost klasiko nagusiak] ere oso erronka polita dira.

Euskal Herrian jokatuko dira aurtengo Tourreko lehen hiru etapak. Ea Pogacarrek toki onean uzten zaituen etxekoen aurrean…

Horretaz hizketan aritu ginen iazko Tourrean. “Etxetik 1 zenbakidun dortsalarekin atera nahi dut”, esan nion. Tamalez, ez da posible izango, ezin izan zuelako irabazi. Baina oso egun politak izango dira, dudarik gabe. Hemengo ibilbideak asko gustatzen zaizkio, eta beti du atsegin Euskal Herrira etortzea. Paisaiak, jendearen izaera… Esloveniaren antzekoa dela iruditzen zaio.