Euskal Herriko Arkitekto Elkargoko lehen 16 arkitekto-emakumeen belaunaldia omendu dute, eta horietariko 12 Donostiako Arkitektoen egoitzara bertaratu dira omenaldia jasotzeko. Lehen arkitekta aitzindariak gazteak dira gizonekin konparatuz; gizonena 1930. urtekoa eta emakumeena 1967koa. 70eko hamarkadan lehen emakume belaunaldia jaio zen (ia denak bizirik egun). Frankismoan unibertsitate ikasketak burutu eta ondoren profesioan hasi ziren.

Emakume arkitekto goiztiar hauetako gehienek diote arkitekturarako bidearen erabakia modu apalean egin zutela, inork ez zuela bokazio goiztiarrik azaldu, ez direla arkitekto gurasoen kume. Garaiko estereotipo bati jarraitu zioten: matematikan onak eta margotzea gustuko zuten. Aho batez kontatu dute ondo pasa eta gogobetegarri eta atsegin handiz ibili direla arkitekturan, izan irakaskuntzan zein eraikuntzan. Baita lanordu luzeko ikasketak eta lanbidea dela ere.

Arkitekta belaunaldi honek bidea egin du, gizonen artean. Askok senar arkitektoa dute (egun ere ohikoa da bikote arkitektoena). Ibilbideak kutsu politikoa izanda ere, ez dute horren jabekuntzarik. Baten batek matxismorik gabeko lanbidea egin duela esan du inkluso. Profesio eta amatasunaren zailtasunak ez du aipamenik izan, normaltasun-zailtasunen poltsan onarturik. Gure belaunaldiari dagokio irakurketa politizatua egitea, arkitektaren bizitza profesionala duina izan dadin, gizonenaren adina.

Eskerrak:

María Teresa Capdevila Bermejo

María Rosario Frías Sagardoy

María Antonia Frías Sagardoy

Teresa Unzurrunzaga Goicoechea

Maite Zelaia Errazu

Rakel Martínez de Ubago Fernández

Aurora Barrio Suárez

María Jesús Zueco Royo

Mari Paz Larrumbide Moreno

Carmen Gómez Daroca

Ana María Fernández Alday

Isabel Cámara Guezala

María Isidra Busturia Bilbao

María Pilar Frías Sagardoy

Amaia Jaurrieta Osés

Cristina Fontán Villanueva.