Euskadiko prostituzioari buruz Emakundek argitaratu duen azken txostenak emakumeengan jarri du arreta berriro, eta negozioa mugitzen duten enpresaburuen papera gutxietsi du. La trata de mujeres y niñas con fines de explotación sexual en Euskadi: necesidades y propuestas (Emakume eta neskatilen salerosketa helburu sexualekin Euskadin: beharrak eta proposamenak) txostena Deustuko eta Comillasko unibertsitateetako kideek koordinatu dute.

Ikerketaren zati handi bat GKEekin eta klubetako lau enpresabururekin egindako elkarrizketetan oinarritzen da, Eusko Jaurlaritzako arduradunen eta jarduera-lizentziak ematen dituzten udaletxeen parte-hartzerik gabe. Txostenean aipatutako azterlanetako baten egilea, euskal abokatu ezaguna, hilabete honetan sartu da  kartzelan, bikotekide ohiari tratu txarrak emateagatik kondenatua.
2018ko datuekin egindako txostenaren arabera, Euskadin prostituzioari loturiko 56 klub, 57 agentzia eta erlaxazio zentro eta 380 etxebizitza daude, eta 2.308 emakume inguru ari dira prostituzioan. Egunean bi bezero izatea kalkulatzen du, zerbitzuko bataz beste 60 euroko kobratuz, eta ondorio hau ateratzen du: “66.470.400 euro dira guztira”.

Ez dira xehatzen emakumeek beren zerbitzuengatik proxenetei ordaintzen dizkieten ehunekoak, edo proxeneten hoteletan, klubetan eta etxebizitzetan lo egiteagatik ordaintzen dituzten alokairuak, ezta ordaintzen dizkieten elikadura-pentsioak edo kontrol medikoen gastuak ere.

Beste behin ere, prostituzioan aritzeagatik atxilotutako emakumeei buruzko datuetan jartzen da arreta, proxenetismoagatik atxilotutakoen estatistikarik gabe, eta atzerriko nazionalitateko proxeneten kasuak baino ez dira aipatzen.
Azterlanak 2002. urteaz geroztik bildu ditu datuak. Hala ere, ez du aipatzen Espainiar Estatuko kluben etekinak zuritzearen aurkako sarekada handienak, 2015. urteko Pompeya operazioa, euskal enpresa bat zuela jomugan, Estatuko 50 klubek Gipuzkoako Larratruk enpresarekin zutelako lotura.

2015era arte, Espainiar Estatuko klubetan indar handiena izan duen enpresaburu taldeak –La Rosa–, polizia-mafiekin zerikusia duenak, Euskadin zuen egoitza. Emakunderen azterlanak “la recta del amor” aipatzen du ere: Bizkaiko industrialde batean kokatuta dauden zenbait klubi buruz ari da, baina ez du aipatzen horietako baten jabea Ertzaintzako buru bat izan zela 2006ra arte.
Ez da gai arrotza, ez ofizioz, ezta maila pertsonalean ere. Mallabiko gure baserri alboan klub bat zegoen, Egin egunkariko Bilboko egoitza klubez inguratua genuen, Bilbo Zaharrean bizi nintzela gertu nituen eta Ordiziratu naizenetik ere ez ditut urruti.