Makina bat buelta eman dizkiot nire azkena izango den kolaborazio honi nondik heldu. Urte hauetan guztietan lerro hauetara ekarri ditudan gaiak, kezkak, proposamenak, eskaerak… etortzen zaizkit bueltan. Egia esan, aipatu, gauza asko aipatu dira orri hauetan, baina horietako gutxik izan dute aldaketa edo aurrerapenik azken hamarkadatan. Denak berdin jarraitzen du Europako ikus-entzunezko legeak telebistak behartu zituenetik aurrekontuen %5-%6 bertako ekoizpen independentea bultzatzeko inbertitzera. Baina zinemarako ekoizpenak gora egin zuen bezala telebistak nabarmen behera egin du, ia desagertzeraino. Negarrez ez hasteko berriro, gaia umoretik hartzea erabaki dut. Azken batean, ETBn egindako gehiena umorearen arloan egin dut.

Modak, boladak, sasoiak omen dira. Orain goian zaude, baina ez zara beti hor egongo, espero ez duzunean zulora zoaz eta abiatu zineneko puntu berean egongo zara, zoruan. Bizilegea omen. Hala diotsute kontsolatu nahian. Gure sasoirik onena 90eko hamarkadan hasi eta 2000ko erdi alderaino iritsi zen. Gure aurretik Piter Ansorenak eta Xabier Otaegik egindakoak izan ziren (Funtzioa), baita Elena Iruretak eta Aizpea Goenagak egindakoak ere (Hau da A.U., Benita ta Marini). Horiek utzitako lekua Carlos Zabalak eta biok gidatutako taldeak hartu genuen (Bi eta bat, Jaun ta Jabe, Martin…). Gurekin batera eta erreleboa hartuz Anjel Alkain eta Wazemank-eko tropa etorri zen. Ezin ahaztu Sorginen laratza-n parte hartzen zutenak Alkainekin batera. Komediante haietatik telebisiboki biziraun duen bakarra Pagadi izan da. Azken hori kenduta inork ba al daki non dabiltzan besteak? Eta zerrenda ixteko Aitziber Garmendiak eta Jon Plazaolak gidatuko taldea daukagu (Barre Librea).

Izenak falta dira, noski, baina nagusiki horixe litzateke 40 urteko kronologia. Batzuk kendu besteak jartzeko. Esango baligute bezala: “Tira, gazteok (hala ginen eta), bukatu da zuen txanda. Ez duzue usteko, bada, bizitza osoa honetan emango duzuenik, ezta?”. Hori esaten zigutenetako batzuk hor dabiltza, ordea, goraka eroriz, besteok beheraino erortzen garen bitartean.

Ezinbestean umorez hartu beharko dugu. Baina ez da erraza baztertzen zaituztenean umorez hartzea. Batez ere zure burua lan honetarako oraindik ere gai ikusten duzunean. Orain, gainera, 40 urteko eskarmentua pilatuta daukagu.

Bizilegea izango da, bai, baina guk bizinahia daukagu. Eta oso urrun ez badugu ere oraindik ez gara jubilatu. Inork gidoilari edo zuzendari bat beharko balu, diot.

Eskerrik asko ARGIAri aukera hau emateagatik eta nahi duzuen arte.