Ez nuen uste Gasteizen aparkatzea hain zaila izanen zenik. Edo, hobe esanda, ez nekien hainbeste koloretako marrak egon zitezkeenik pintaturik errepide ertzetan. Ez, ez dut gidabaimenik eta bai, denbora gure kontra zihoan. Azken minutuan heldu gara Principal Antzokiko atera.

Lekua hartu eta oraindik deus entzun gabe palkotik ikusten zen irudiak ez zuen indar gutxi: Ruper Ordorika eszenatokiaren erdian eta bera inguratzen Iñigo Goldarazena baxu elektrikoan, Asier Oleaga baterian, Bixente Martinez mandolinan eta gitarran eta Arkaitz Miner koroetan, biolinean, gitarran, mandolinan edo nahi duen sokan. Pott Bandaren disoluzioaren urte berean bandaren partaide zen Ruper Ordorikak argitaratu zuen Hautsi da Anphora diskoa eta diskoaren 40. urteurrenaren aitzakiaren harira muntatu dute ikuskizuna. Diskoa ondu zuen hiriak hartuko zuen ostiral iluntze honetan emanaldia.

Aipatutako musikariez gain Pott Banda bera ere agertu da eszenatokian ia bere osotasunean, bakoitza beretik emanez: Bernardo Atxaga argi eta goxo mintzatu da hitzartze guztietan, umoretik betiere. Kontatu digu gaztetan elkartzen zirelarik hartzen zuten Arriaga sanguitxa nola prestatzen zuten: gurinetan bustiriko hiru ogi xerra, arrautz frijitua(k), gouda eta beikona edo hirugiharra. Hiru pisu. Eta kontatu digu zein tabernatan egiten zituzten munduko gin-tonic onenak. Aresti ere heldu da antzokira haren ahotik. Mikrofonoa hartu dute gero Joxemari Iturralderen hitz jolasak eta Manu Ertzillaren kontakizun serioak eta espektatiba askoren arrazoi ziren Joseba Sarrionandiaren xalotasunez beteriko kontakizunek. Jakin dugu zein izan zen Sarrik Ruperri kantuan entzun zion lehenengo abestia eta duela 40 urteko Bilboko errekako ura Cola Cao zela.

Susmoa nuen zerbait berezia sentitzen ari nintzela, baina ez nekien ongi zer. Aurreikusi nezakeen arren, emanaldiaren erdialdera arte ez naiz kontziente izan: argazki historikoa nuen begien parean. Orduan pentsatu dut nik YouTuben hainbestetan ikusi ditudan Oskorrik 1987an TVEko A Media Voz programan eman zuen kontzertua edo Hertzainaken 1991ko despedida kontzertua bezainbeste ikusiko zutela hau urte batzuen buruan sarean oraindik jaio ez direnek. Pentsatu nahi dut, dena den, hamar partaide izan dituen argazki historiko hau herri honetan hamar gizonez osaturiko azken argazki historikoa izanen dela. Diskoa osorik jotzeko falta zitzaien Berandu dabiltza kantuarekin eman diote bukaera emanaldiari eta soinujole batek edertu du ez hau bakarrik, baina azken kantu hau ere: Josu Zabalak, nork bestela.

Ez dakit inoiz argazkia errepikatuko ote den ala ez, dakidan bakarra da nik beikona eta hori guztia duen sanguitxa dudala afaritarako zain.