argia.eus
INPRIMATU
Fikzioaren gramatika IV: dvandvak
Edu Zelaieta Anta 2021eko azaroaren 05a

"Fikzioa omen da komunikazioa, norberaren interpretazioa ez bezala. Fikzioa omen da egia, gezurra ez bezala. Fikzioa omen da errealitatea,fikzioa bera ez bezala".  A. Alieva

Bikoteka lerrokatzen dira, elkarte kopulatibo gisa. Alabaina, belarrira eman dizunaren kontrara, dvandvak ez dira animalia exotikoak. Sanskritotik etxekotuak omen ditugu aspaldixkotik –“bikote” esan nahi omen du etimoan–, eta ageriko lardaskan aritzen dira. Gizakion genealogiatik urrutixko daude, edonola ere: ez dira gure antzeko piztia-abere.

Kategoria bera izatea omen da gakoa eta, adituek diotenari jarraika, aski emankor gertatzen dira egoki uztartuz gero: ezker-eskuin, goi-behe, aitzin-gibel, zuri-beltz, pobre-aberats, gizon-emakume… Pluralezko izaera aitortzen zaie dvandvei, nahiz eta berez biren arteko harremana den. Halaber, arestian kateatu dituzun adibide mutuek protesta egin arren, maila berekotzat hartu beharrean gaude.

Euskarazko adibidea ere badakarren frantsesezko Wikipediak salbatu zaitu, nolabait, kaosetik: forment une énumération virtuelle. Birtualak dira, izan ere, dvandvak. Belarriz, errepika baterako aproposak.