Denboraldi honetako Euskadiko Orkestraren abonu kontzertuen lehen zikloa Brahms-i eskaintzea oso egokia izan da. Klasizismoaren eta erromantizismoaren arteko konpositore honek egitura sendoak eta lurrin dekadentea ditu, eta horixe behar dugu udazken musikal honi ekiteko.

Gure hiriburuetako hamar kontzertutan, orkestrak konpositorearen lau sinfoniak interpretatuko ditu, baita piano eta orkestrarako bi kontzertuak eta biolin eta biolontxelorako kontzertu bikaina ere.

Komentatzen dudan kontzertuan, bigarren sinfonia eta biolin eta txeloarentzako aipatutako kontzertua interpretatu ziren.

Behin baino gehiagotan aipatu dudan bezala, Gasteizko Principal antzokiaren akustika lehorra eta esker txarrekoa ez da interpretazio finaz gozatzeko giro egokia, baina, egia esan, zailtasun horiekin guztiekin, Euskadiko Orkestraren soinua, oro har, interesgarria, dotorea eta iradokitzailea izan zen.

Biolin eta txeloarentzako kontzertuari dagokionez, emaitza bikaina izan zen, batez ere eszenatoki gainean bi bakarlari bikain izan genituelako. Dmitri Makhtin biolinean eta Alexey Stadler txeloan, biak errusiarrak, biak San Petersburgokoak. Musikaltasun eta soinu biribil eta inguratzailearen lezioa eman zuten. Bereziki adierazkorra izan zen Stadler-en interpretazioa, Makhtin hieratikoago eta mekanikoago baten aurrean, nahiz eta erakargarria izan azken hori ere. Orkestraren buru Robert Treviñok elementu guztien amalgama ona egiten jakin zuen, baita musika enpaste bikain, ongi ehundua eta orekatua eskaintzen ere.

Brahmsen 2. Sinfonia handiak irakurketa egokia izan zuen, ez zen aurreko kontzertua bezain distiratsua izan, baina inspirazio bera izan zuen. Sinfonia hori, ziurrenik publikoak gehien ezagutzen duenetako bat, malenkonia lasaiez betetako lana da, ezkortasun uneak dituena, Brahmsen musikan hain bereizgarriak direnak. Décalage batzuk egon ziren,   taldearen koordinazio faltaren bat, batez ere lehenengo mugimenduan, baina halere, ez zuen eragotzi interpretazioa, oro har, ederra, orekatua eta matizatua izatea.