Zutabe hau sinatzen dudan azkena da, astekari honek idazten jarraitzeko aukera eskaini badit ere. Argi utzi nahi dut guztiz eskerturik nagoela Argiak bere familian hartu ninduelako, nire egoera pertsonalagatik beste hedabide batean idazten jarraitzea ezinezkoa zitzaidanean. Pello Zubiria orduko zuzendariari esker, duela 25 urte hasi nintzen hemen. Orduz geroztik, askatasun osoz idazten aritu naiz astero gai sozioekonomikoei buruz, hainbat atal eta formatutan, azkena hemen, zutabe honetan.

Nire asmoa beti izan da gizarte kapitalista honen ondorioak agerian uzten dituzten datu objektiboak ematea, Hegoaldearen eta Iparraldearen artean bananduta dagoen eta bere subiranotasuna bilatzen duen herri bati ekarpena eginez. Egoera bidegabeak salatzeaz gain, kontzientzia herrikoia, antikapitalista, solidarioa, feminista eta ekologista sortzeko datuak eman nahi izan ditut, horrek borrokatzera eramango gaituelakoan, gizarte hobe, igualitario, berde eta solidarioagoa lortzeko.

Saiatu naiz ikusarazten ekonomia ez dela zenbaki eta estatistika hutsak biltzen dituen zerbait, ez dagoela BPGa, inflazioa, fiskalitatea, zorra, defizit publikoa eta antzeko adierazlez soilik osatua. Milioika emakume eta gizonek jasaten dituzte hitz horien ondorioak: langabezia, gizarte-bazterketa, pobrezia, soldata prekarioa, laneko segurtasun falta, lanbide-gaixotasunak, soldata arrakala, miseriazko pentsioak, hipotekak, lurralde-banaketa... hori guztia ere badago atzean.

Nahiago nuke nire asmoak balio izan badie irakurleei zorroa arrazoiez bete eta bakoitzak bere postutik borrokan jarraitzeko, jendarte burujabe eta justuago baten alde, beste herriekin eta pertsonekin elkartasunean.

Orain amaitzen dudan bide honetan, ziur akatsak eta huts egiteak ere izan ditudala. Barkatu. Agur eta eskerrik asko irakurle, lankide eta lagunak.