Zortzi abesti labetik atera berritan harrapatu zuen konfinamenduak boskotea eta hau zuten diskoaren aurkezpen kontzertua. Gogoa eta ilusioa nabarmenak ziren, taldekideen zein publikoaren partetik. Puntual hasi dira Asier, Mikel, Jokin eta Luar lau ahotsetan, a capella. Atzean zuten prest dagoeneko Iranzu, baterian.

Pare bat gitarra, eskusoinua, baxua eta bateria dira lau ahotsen laguntzaile. Rocka egiten dute, rock berezia. Formazio arruntari eskusoinua gehituta igotzen dira eszenatokira edo, agian beste instrumentu denak dira eskusoinuari gehitzen zaizkionak. Asierrek instrumentuarekin duen abileziak ez du inor axolagabe uzten. Talde honek badu zerbait besteengandik bereizten duena: harmonia jokoak. Inork espero ez dituen harmonien eta modulazioen zale dira bost gazteak eta bere aletxo hori ere jarri diote kontzertua ireki duen Laboaren bertsioari.

Diskoa aurkeztera zetozen, baina konfinamenduan konposaturiko kanta berri bat ere eskaini zuten. Baita Berri Txarrak, Ken Zazpi eta Skabidean taldeen bertsioak egiteko tartea hartu ere. Benetako bertsioak eta ez cover-ak, hau da, kantak haien terrenora eramanaz. Arriskatu egiten dute ahotsekin eta horrek ematen die plusa, bi, hiru edo lau ahotsetan kantatzen dutela, izugarri ongi enpastatzen dituzte denak.

Erraztasunez aritzen dira publikoaren aitzinean, baita bakoitza bere tresnarekin ere. Urduritasunaren ondorioz eginiko akatsak eta esperientzia ezaren kontrol falta nimiñoak izan dira, normala den bezala. Baina zailenaz, ikasi ezin denaz datoz beteta: gogotsu, lanerako prest, proposamen berriekin eta kalitatez.

Botoa emateko adina justu-justu duten arren, oholtza gaina nahikoa dute bost kideek indarrez eta dotore salatu beharreko guztia salatzeko. 45 minutuak labur eta bozgorailuak txiki geratu zaizkie gaurkoan. Harrera ederra egin dio hiriak taldeari, ez zuten gutxiago merezi.

Ezin sanoago dator Burutik lagunok, eta COVID-19 garaian bagara ere, nik ez nieke pista galduko. Txoritxo batek esan dit dataren bat finkatua dutela jada… Euskal Herria, prest?