argia.eus
INPRIMATU
Sua eta amatasuna
  • Sail Ofizialetik kanpoko filmetan sua izan da errepikatu den elementuetako bat, piromaniarekin lotuta O que arde lanean, eta istripu gisa planteatuta Ema film txiletarrean. Oliver Laxeren pelikularen kasuan sua koadro barnean sartzen da; Pablo Larrainenean, aitzitik, koadroz kanpo. Bi kasuetan du, halere, gatazka nagusiarekin zerikusi zuzena gaiak. Sua bezalako objektu estetikoak erakargarri bihurtzen du irudia zinematografikoki pentsatuta.

Ainhoa GutiƩrrez del Pozo 2019ko urriaren 01a
Perlak sailetik pasa den Diu jiu tian chang filmak galdutako ume baten hutsunea betetzen saiatzen diren gurasoak erakusten ditu. Argazkia: Zinemaldia
Perlak sailetik pasa den Diu jiu tian chang filmak galdutako ume baten hutsunea betetzen saiatzen diren gurasoak erakusten ditu. Argazkia: Zinemaldia

Makroegiturak eta hauen inguruarekiko harremanak ere garatu dira film batean baino gehiagotan. Batetik, Urpean lurra lanak Itoizeko urtegiaren aurkako borroka bizi izan zutenen memoria eta ametsak esploratzen ditu. Zabaltegi-Tabakalera sailak hartu duen Giraffe filmak Danimarka eta Alemania lotuko zituen tunela du ardatz. Le milieu de l'horizon lanak, berriz, orokorragoa den lurra ustiatzeko era ezinezkoez eta landako bizimodu gero eta zailagoaz hitz egin digu.

Nolanahi ere, amatasuna, edo guraso eta seme-alaben arteko harremana izan da sail gehienetan errepikatu den gaia. Lucy + Linn filmak amatasun normatiboaren eta arduragabearen arteko kontrastea egiten du, esperientzia honek emakumeen bizitzan eragiten dituen ertzak arakatuz. Hari beretik, lehenago aipatutako Ema filmeko protagonistak, ama eredu hegemonikoan kabitu ezinda, modu propioa bilatzen du familia osatzeko. Ficción privada lanean Andrés Di Tellak gurasoak omentzen ditu, elkarri idatzi zizkioten eskutitzak berreskuratu eta zuten harremana ulertzen saiatuz. Mateoren ama laburmetraiak ama eta semearen arteko konplizitateaz hitz egiten du, baita elkar ulertzeko zailtasunaz ere. Diu jiu tian chang filmean galdu duten umearen hutsunea betetzen saiatzen diren gurasoak islatzen dira. Azkenik, Las buenas intenciones argentinarrari dagokionez, autofikzio-biografia gisa garatzen den aita banandua duten hiru anai-arreben istorioa kontatzen da. Gaiak, ikuspuntu ezberdinetatik harreman hauen eta zinearen arteko zubian hausnartzera gonbidatzen gaitu. Zinemagilearen denbora ama(aita)-denborarekin nola bateratzen den pentsatu daiteke, eta ea horrek baduen pisurik gaia aukeratzeko orduan. Harreman unibertsalak izateak ere baluke garrantzia kasu honetan: finean, denok (izan) gara ama-aita, seme-alaba, aitona-amona... eta horrek dakartzan afera batzuk ezagun ditugu.

Era batera edo bestera izan, errepikatzen diren gaiek beti deitzen dute atentzioa, sorkuntza prozesuko ardatz nagusiak hilabetetan eta urtetan hartzen baititu zuzendariak. Hobe zeharkatzen dituzten gaiak izatea, hasiera batean behintzat. Amaierarako, agian, ez dute gaiarekin ezer gehiago jakin nahi izango. Edo bai, eta bigarren batean sakonduko dute lehenengoan jorratutako gaia. Dena dela, ikusi beharko da datorren urtean aldatu egingo diren edo ez aurten ikusitako tematikak. Gizartearen interesak aldatzen direnaren seinale izan daiteke. Bitartean, pantailaz haragoko bizitza berreskuratzera.