Eusko Jaurlaritzak, Urkullu buru, “bidegabea izan zen” aitortzea eskatu ohi dio ezker abertzaleari. ETAren jardunaz ari da. Esaldia mantra da politikagintzan. Errepikatzearen poderioz, batzuen “bidegabekeriak” beste batzuenak kukutzeko “metodologia” eraginkorra. Komunikazio larderiatsua boterearen arma izaki.

“Bidegabea izan zen” kontakizunean sartu eta justizia egin behar da. ETAk eragindako kalteak bidegabeak dira. Pertsonak hil eta legedia –“arrotza”– urratu zuen.  ETAk irteera duinik gabe amaitu zuen jarduna. Berea galtzaileen bidea da.

Alta, galtzaileak bidegabeki ari ziren bitartean, komeni da ere beste “bidegabekeriak” oroitzea: GALen hilketak, Egin eta Egunkaria-ren itxierak. Bateragune auzia. Torturak: 5.000 jende.Ertzaintzaren eskutik ere bai. Lagin batzuk baino ez dira.

ETAren garaiko beste mantra bat: “Biolentziarik gabe dena da posible politikan”. Hots, Espainiako Konstituzioa ez da absolutua. Baina, Kataluniako prozesua heldu zen eta kataluniar independentisten bidea ez da bidezkoa. Areago, estatuaren argudioak
–mantrak– nagusitu dira: “Erreboltariek biolentzia erabili dute”. Estatuak erabakitzen du zer den “bidegabea” eta “zer ez”. Altsasuko gazteek bi guardia zibilekin izandako liskarra terrorismotzat jo du Espainiako Auzitegi Nazionalak.

Iraganean gertatu zen guztia errelatoaren bidez argitu daitekeela sinestea panazea da. Politikoki maltzurra da “bidegabeki” jokatu zutenen oinordeko politikariei “bidegabea izan zen” exijitzea. Espainiako Estatuaren babespean bidegabekeriak egin zituztenei ez zaielako neurri berean “bidegabea izan zen” aitortzea exijitzen. “Galtzaileak”, bide gabeak, legediaren bidean sartu dira eta “bidesaria” ordaintzera behartu dituzte. Ostera, bideko nagusiek euren konstituzioa dute “bidesaria”-ren neurrikoa, baita 40 urtez “bidesaria”ren merke-zurreko politika egin dutenek ere.

Bizitza paradoxa da eta politika are paradoxikoagoa. ETAren “oinordeko politikoek” jeltzaleek hartu zuten “bide zuzen” politikoari uko egin zioten urte luzetan, hau da, Gernikako Estatutuaren bideari. Orain, bidea bideragarria dela onartu dutenean, Espainiako Konstituzioaren bidez eratorria, ez da aski. Hauteskundeak datoz. 40 urtetan irabazleak ez dira ase. Bidegabea izan zen, eta bidegabea da ere irabazleen moralkeria ezarri nahi izatea.