Disko honek hamazazpi urte ditu, baina berrargitaratu berri dute biniloan, inoiz kaleratu ez zen formatuan, diskoa kaleratu eta gutxira taldea desegin zutelako. El Corazón del Sapo taldeak Aragoin du jatorria, baina Euskal Herriarekin bat egin eta berehala bertakotu ziren. Hain zuzen ere, hamazazpi urte lozorroan egon ostean bueltan dira eginbehar bakarrarekin: Hatortxu Rock jaialdiaren edizio berezi honetan beraien alea jartzea.

El Corazón del Sapo 90eko hamarkada aberatsarekin estu lotzen dugu askok. Ipar gabe edo ideia faltan zegoen Espainiako Estatuko hardcore-punkari freskotasun itzela ekarri zion taldeak agertokian, musika eskaintza energetiko, konprometitu eta irudimentsuarekin. La imaginación contra el poder estreinako lanetik abiatuta taldeak begi eta belarri asko zabaldu zuen. Eta, jakina, azkar baino azkarrago Espainiako Estatuan musika eszena indartsuena eta underground azpiegitura sendoena zuen Euskal Herriak besoak zabalik hartu zuen taldea. Haiek ere etxeko sentitu ziren eta askotan izan zen taldea gure artean; poliki-poliki hemengo egin zen hein handi batean.

Hamarkada hura oso aberatsa izan zen, herri ia guztietan gaztetxeak zeuden, lan egiteko gogoa eta moduak kontzienteagoak eta eraikitzaileagoak ziren eta azpiegitura sendoak eraikita zeuden: irrati libreak, fanzineak, diskoetxe independente batzuk, banaketa alternatibo sareak, anti-desarrollismo izaera, sormena barra-barra eta musika zale ugari, besteak beste. El Corazón del Sapok ere esentzia hori zuen (eta du) barrenean. Horren erakusle, taldeak izan zuen ibilbidea eta izaera. Gainera, hamarkada hark iraganeko punk vs heavy dikotomia (dagoeneko antzua zena) apurtu eta musika estilo zein gustuen irekiera itzela ekarri zuen berarekin batera. Hala, estilo askoren arteko mugek eztanda eginda, irekierak fusio aberatsa ekarri zuen, musikari ere on egin ziona. El Corazón del Sapo horren adibide argia izan zen.

Gerora Kuraia, Matxura eta gaur egun Estricalla gidatzen duen Fer Apoak El Corazón del Sapo taldean eman zituen lehen pausoak desegin zen arte. Bertan eskola zaharreko hardcorea, melodia barra-barra, letra larriz idatzitako poesia, metal zipriztinak eta rap-a landu zituzten maisuki, erritmo aldaketa, gitarra lerro sarkor eta esentzia berezkoarekin. La casa magnética grabatu zuten azken diskoa ere horren erakusle da. Eta, aipatu beharra dago, berrargitaratutako diskoaren irabaziak Errefuxiatuen aldeko Zaragozako plataforma laguntzeko bideratuko direla.