Zer diren hirietako jaiak: urte guztian zehar egin diren kontzertuak (askotan instituzioen trabez gaindi) batera baino gehiago izaten dira epe jakin batean. Askotan, okitzeraino. Baina kexaka aritzea baino, probestea izaten da kontua, eta hauexek pasa diren Gasteizko jaietan gozatu ahal izan genituenak.

Izaki Gardenak-ena izan zen ikusi genuen lehen emanaldia. Abuztuaren 5ean jo zuten, Aihotz Plazan, behin gauerdia pasata. Nabarmena zen etxean zeudela, are gehiago taldekideak aldatu direnetik eta guztiek Gasteiz dutenetik bizileku. Kontzertu berezia izan zen, indartsua, eta plaza bete ez bazen ere, zeudenak gustura zeudela agerikoa zen.

Hilaren 7an, berriz, Niña Coyote eta Chico Tornado txosnetako karpa txikian. Bi laguneko banda da, baina, efektuak eta hainbat anplifikagailu lagun, belarriz, gehiago direla dirudi. Baliabide hauek ondo darabiltza Koldo Soretek, eta bestela planoa izango zatekeen soinuari askotariko testurak gehitzen dizkio. Emanalditik zerbait aipatzekotan, DUT taldearen Haize Eza jo zutenekoa azpimarratuko nuke, batez ere kantuak berak sortzen duenagatik, ez hainbeste taldearen exekuzioagatik, jatorrizko kantuari ez baitiote askorik aportatzen.

Abuztuaren 8a zen, baina, egun seinalatua gutako askorentzat. Hasteko, hiruzpalau kontzertu besterik ez daramatzaten Montauk taldekoak, Coyote eta Tornadoa ikusitako agertoki berean. Kutsu intimistako rocka egiten dute gasteiztarrek, eta intentsitatearekin asko jokatu. Beñat Goitia abeslariaren hitzetan ez zen eurentzako plazarik onena, baina egoki defendatu zituzten beraien estreinako Bilaketan laneko kantuak. Ruper Ordorikaren Zaldiak Negarrezen bertsioa izan zen gaueko lehen sorpresetako bat.

Capsula hirukotea zetorren segidan, eta jendea eszenatoki handira gerturatzen hasi zen bizkor. Entzuleria hotz baten aurrean hasi ziren euren psikodelia kutsuko rock kantuak eskaintzen. Delirium Tremensen Ikusi eta Ikasiren bertsioak ez zuen giroa berotzen lagundu, egia esan. Eta saiatu zirenik ezin uka. Martin gitarra jolea entzuleria berotzeko lanetan gelditu gabe aritu baitzen. Eta eman zuen fruitua: kontzertu amaieran festa giroa zen nabarmen Iggy Popen I Need Somebody eta David Bowieren Suffragette City jo zituztenerako.

Eta festa giro hori airean zela igo ziren Willis Drummond-darrak. Hiri berezia da Gasteiz beraientzat, eta bertako askorentzat ere talde berezia da; planetak lerrokatuta, beraz. Hasi eta bukatu, berebiziko kontzertua eskaini zuten, eta berriz ere argi geratu zen gaur egun Euskal Herrian taula gainean entzun daitekeen talderik indartsuenetakoa direla. Ez da asko aldizkari honen orrietan beraien EHZko kontzertuaren kronika idatzi zuela Andrea Zubozkik, eta gutxi asko berdintsua izan zenez, hura irakurtzera gonbidatzen zaituztet.

Hauek, eta gehiago izan ziren pasa diren jaietan; baina hauexetaz besterik ezin izan genuen gozatu. Espero ondo aukeratu izana. Ni, behintzat, ase ninduten.