Eutanasia. Osasun langileek zuzenean gaixoaren heriotza eragitea, gaixoak bere borondatez, ondo informatuta eta bere buruaren jabe dela hala eskatuta. Ezin dira eutanasiatzat hartu ahalegin terapeutikoa murriztea eta sedazio aringarria, besteak beste.

Lagundutako suizidioa. Bizitzari amaiera ematea, horretarako behar diren baliabideak norbaitengandik jaso ostean. Baliabideok ematen dituena osasungintzako profesionala bada, “lagundutako suizidio medikua” esaten da.

Sedazioa. Konortea gutxitzea, nahita, gaixoak dituen sintomak beste inola arindu ezin direnean –sintoma errefraktario esaten zaie halakoei– haiek eragindako sufrimendua eragozte aldera. Sedazio terminal esaten zaio hiltzear dagoenaren kontzientzia sakon eta modu itzulezinean murrizteari.

Efektu bikoitza. Sufrimendua arintzeko erabiltzen diren tratamenduen ondorioz, heriotza azkartzea.

Tematze terapeutikoa. Hilzorian den gaixoaren heriotza saihesteko helburuarekin, neurri terapeutiko desegoki edota gehiegizkoak ezartzea. Mediku deontologiaren kontrako jarduera da. Haren ifrentzua ahalegin terapeutikoaren egokitzapena da: tratamendu bat ez abiatzea edo haren intentsitatea doitzea, gaixoaren bizi-diagnostikoa murritza denean.