Lagun batek errana: “Dena den pastoralak beti izanen dütük ez beita eüskara jakin behar egiteko”.

Polemikatxoak egin du bere bidetxoa eta joan zen uda, orain negua heldu da. Afera ez da auzitegitik pasako eta ez zaio heldu den urteko pastorala Jean-Louis Davanti eginaraziko kalte-ordain gisara. Pastorala frantsesez idatzi zen eta berdin txalotu zen.

Normala, herri oso baten izerdia taularatzen delarik, txistuka aritzea itsusia litzatekeelako. Aitzineko urteetako pastoraletan, belarrira ezagun zen arizale (aktore) anitz ez zirela euskaldunak. Ez zen, orduan ere, txisturik entzuten. Txistuak tauladako alde gorritik ateratzen diren gaiztoentzat izaten dira, irriak ere usu.

Isil-isila itzaltzen da polemika, piztu den bezala. Hiruzpalau mila ikusle herrira ekartzeko ilusioa bizi-bizia da oraino, eta kalkuluak fite eginak dira; euskaldun bat aski da herri batek pastorala egin dezan, eta ez bada idazlea itzultzailea izan dadila.