Bada lorpena: Loreak filmak historia idatzi du dagoeneko. Baina edizio honetatik txaloak baino zerbait gehiago eraman izan balitu, ondo mereziak izango ziren.

Zazpi sari nagusietatik lau Espainiako zinemarentzat izan dira. Nork esan du kontzesioa? Festibal hau marko batean kokatzen da, Espainiako industriarentzat garrantzitsua da. Eta horregatik segurata lokartuaren aurretik bezala pasatzen dira maisulan gisa ondo egindakoak izanagatik Berlin, Venezia edo Cannes hanka puntetan zeharkatuko zituzten ekoizpen batzuk.

Magical girl eta La isla mínimak ekarri dute berritasunik dena den, formalki baino, filmek duten irakurketa politikoan. Espainiako Trantsizioaren Kultura, gai batzuk sistematikoki baztertzen zituen narratiba gisa, amaitzen ari dela seinalatzen dute bi film horietan agertzen diren elementuek.

Euskal zinemak itxaron egin beharko du Zinemaldira espektatiba handiagoekin hurbiltzeko, agintariek hemen ikus-entzunezko industria sendo baten aldeko apustua egin arte, gero industria horrek festibalean zer edo zer irabazteko izan dezan. Momentuz, galtzeko deus ez edukitzearen lasaitasuna besterik ez dugu. Igualekoak dira zerbait irabazi behar duenaren urduritasunak.