Literaturan edo zineman bezala, noizean behin (edo sarritan) klasikoetara hurbildu behar gara. Dantza klasikoaren abangoardia zaindu behar da, noski, baina dantza klasikoaren “klasikoetan” aurkitzen dugu arte honen oinarria, jatorria, eta publikoak ezagutu eta disfrutatu beharko luke errepertorio zoragarri hori. Kuriosoa da, baina urtean zehar gutxitan ikus ditzakegu Zisneen lakua, Giselle edo oraingo honetan komentatu behar dudan Intxaur-hauskailua bezalako titulu ahaztezinak. Antzokietan ditugunean, beraz, ez genuke aukera galdu behar. 

 

Intxaur-hauskailua balletak, Txaikovski-ren musika duenak, denetatik dauka jendea txunditzeko. Konpositore errusiarraren musika ezti eta imaginatiboaz gain, Vassily Vainonen-en koreografia ameslaria eta gozoa du (ez gozoegia ordea), perfektuki egokituta partiturara. Baina agian onena istorioa bera da, E.T.A. Hoffmann-en ipuin batean oinarritua, Intxaur-hauskailua eta xaguen erregea titulua duena, hain zuzen ere. Printzipioz umeei zuzendua, baina sakonean helduen kezkak tratatzen dituena: haurtzaro galduaren betiko nostalgia, umeen amets-munduaren eta helduen mundu errealaren arteko aldea… Hori guztia, bilgarri naïf batean.

 

Bertsio ederra eta koloretsua egin zuen San Petersburgo-ko Yacobson Balletak, Andrian Fadeyev-en zuzendaritzapean. Egia esan, sorpresa hartu genuen muntaia ikustean. Azkenaldi honetan, Errusia eta ekialdeko beste estatuetatik ekarritako ikuskizunak pobreak edo dekadenteak suertatzen dira. Kasu honetan ez. Dekoratu egokiak, ondo eginak, efektudunak ikusi genituen. Jantzien aldetik, gustu ona, ñabardura zainduak. Eta, inportanteena, dantza teknika oso zaindua. Bakarlari apartak: Alla Bocharova, Clararen rolean, adierazkortasunez eta doitasunez aritu zen. Teknika segurua du, oso estetikoa. Printzearena egiteko, Artyom Pykhachov sendo ikusi genuen zailtasunez beteriko zilipurdietan. Eta Ilia Osipov-ek, Drosselmeyer paperean, sinesgarritasuna eman zion bere aktuazioari. Momentu konplikatuak ere egon ziren, baina oso gutxi, eta justifikatuak: Loreen balsa taldeko numeroak sinkronizazio perfektua exijitzen du eta ez zuten erabat lortu. Halere, gustu ona barra-barra eta, benetan, ikusi beharreko espektakulua.