Iragan egun batez adiskidetzat dauzkadan bi lagun naski harritu nituen ez nuelako, menderik mende gure artean egiten den bezala, nire iritzia aski kontrolatu. Aurreko astean frantses poliziak sei ETA kide atxilotzea deitoratzen zuten. Ihardespenean arras axolagabea izan nintzela aitor dut: enegatik denak kartzelan sartzen ahal dituzte, ez baitut behatz ttittilarik ere higituko.

Begiak zulo geratu zitzaizkidan so, etsaia bainintzen, nerauk ere ez nekiela non gorde, ene atrebentzia debaldeaz ahalke.  

Alta bestela heziak gara, Iparraldeko laborari haur hauek bederen. Hurkoaren pentsamoldea beti lehen dago, eztabaidaezina da eta badakigu anitz gutxiagotzat harremanak galtzen ahal direla.

Badu bizpahiru goiz jada damuak larrutzen nauela: zergatik ez nintzen isilik egon! Hargatik nire errua onartzen dut, ariestarren antzera inpultsiboa naizela erantsiz. Hobe nuke alabaina Goenkale-ren hondar emanaldiaz edo Freddy Mercuryk eta Montserrat Caballék elkarrekin eskaintzen zuten Barcelona zoragarriaz hitz egitea.

Baina aukerarik ez dut.