EHUko ikerlari talde bat egon gara New Yorkeko Columbia Unibertsitatean euskal estatugintzari buruzko ikerketak aurkezten. Mendebaldeko sezesio prozesuak aztertzerakoan, Eskozia, Flandria, Katalunia eta Quebec konparatu ohi dira. Kanpoan Euskal Herria geratzen da aldarrikapen independentista indarkeria politikoarekin lotu izan delako. Orain, aldiz, ETAren jarduna amaitu denean, New Yorken gustura gonbidatu gaituzte lau ponentzia aurkeztera. Halere, autodeterminazioari buruzko mahai inguruan euskal kasua ez da egon presente: Eskozia, Katalunia eta Quebec aztertu dira flandriar baten gidaritzapean.
Inertzia historikoak azaltzen du zergatia, baina ez da hori soilik. Nazioarte mailan oraindik ez dute sinesgarria ikusten euskal sezesio prozesua arrazoi desberdinak tarteko, besteak beste, subjektuaren definizio faltak zaildu egiten du proiektua sozializatzea. Gure zatikatze instituzionala, soziopolitikoa eta kulturala traba dira eta ahulgune hauek indartu daitezke abertzale artean adostuko litzatekeen subjektu definizioaren arabera.
Antzeko arazoa du Flandriak. Brusela historikoki herrialde honen parte izan da, baina XX. mendetik frantses hiztunak dira gehiengoa. Ondorioz, hiriburuak eskualde elebidun propioa osatzen du Flandriatik kanpo. Egoera horregatik, flandiar nazionalistek ez dute epe motzera autodeterminaziorako erreferendumik aurreikusten. Trukean sezesio prozesu gradualaren estrategia darabilte konfederazioa eskatuz. Ulertzekoa da presarik ez izatea, flandiarrak ez dira Belgikako gutxiengo nazional bat, populazio osoaren %59a dira eta Belgikako Estatuaren kudeaketan buru belarri daude sartuak.
Gauzak horrela, New Yorken hiru sezesio kasu aztertu ziren. François Rocher-rek Quebec-en idealizazioaren kontra jo zuen. Kanadako parlamentuak Argitasun Legea onartu zuenetik, autodeterminazio prozesua Kanadako gobernu federalak kontrolatuko du bere ondorioetan. Botere zentralak nahi duen bezala interpreta dezake zer izango litzatekeen “gehiengo argi” bat sezesioa gertatzeko. Alde horretatik, Rocherrek azaldu zuen litekeena dela Kanadak legea txikle modura erabiltzea bere unitarismoaren alde.
Elisenda Casanas-Adamek Eskozia izan zuen hizpide. Kasu honetan, gobernu britainiarrak inteligentzia handia erakutsi du bi irizpide finkatuz: 1. Sezesioa eskoziarrek erabakitzen dute 2. Eskoziaren estatusa Erresuma Batuan estatuko herritar guztiek erabakitzen dute. Beraz, galdeketan ez da izango independentziaren eta batasunaren arteko tarteko aukera bat eta horren aurrean, badirudi eskoziarrak beldurtu daitezkeela: egun independentismoak %36ko babesa eskuratuko luke inkesten arabera.
Halaber, beldurra izan zen Montserrat Guibernauk aipatu zuen hitza, baina arrazoi desberdinengatik. Espainiak kolpismoan eta diktaduran hazitako kultura politikoa du eta horregatik, ikuspegi zentralista eta antidemokratikoak beldurra sortzen du katalanen artean.
Laburbilduz, mendebaldeko estaturik gabeko herrialdeen independentzia prozesuak ez dira errazak izango. Historian, sistema demokratiko liberal sendo batean gertaturiko barne independentzia bakarra da 1905ean Norvegiak lortu zuena Suediarengandik. Ordutik ez dugu beste kasurik izan. Oraingoz bigarren kasua izateko hautagai argiena Katalunia da, baina, zoritxarrez, New Yorken egondako guztiok ondo dakigu estatu espainiarra ez dela mendebaldeko estatu demokratiko arrunt bat.
Urtea bete da Hamasen urriaren 7ko erasoak gertatu zirenetik. Ordutik, Israelek Gaza suntsitu du eta guda inguruko herrialdeetara zabaltzen ari da pixkana. Urtebete honetako gertaera nagusiei errepasoa emango diegu kronologia honetan.
Ostegun arratsaldean hasiko dira baraualdiak, eta bost gune antolatu dituzte ekimenari lotuta: Bilbon, Altsasun, Donostian, Gasteizen eta Iruñean. Larunbat eguerdian, berriz, manifestazio handi bat egingo dute Bilbon, palestinar erresistentziarekin elkartasunez eta... [+]
Directa-ren ikerketa batetik abiatuta ezagutu dugu iruzurra. Bartzelonan egiten ari den belako Amerika Koparen antolatzaileek argitaratutako audientzia eta bisitari kopuruak faltsuak dira. Gaia garrantzi sozial eta politiko nabarmena izaten ari da, faltsututako datu horiek izan... [+]
Irailaren 17ko astean, Israelgo lehen ministro Benjamin Netanyahuk erabaki zuen Hezbollah-rekin Libanon zuen misil trukea beste maila batera eskalatzea, eta erabateko gerra hastea.
Ez bazara gai ikusteko palestinarren belaunaldi ugariri Israelek egindako gehiegikerien eta Hamasen krimenen arteko lotura kausala, ez duzu arrastorik ere giza izaerari buruz.
Astearte gauean Iranek ehunka misilekin egin dio eraso Israeli. Base militar eta azpiegitura energetikoen aurka zuzendu du erasoa. Gutxienez zazpi pertsona hil dira erasootan, CNNn irakur daitekeenez. Ez dago garbi Israelgo defentsa sistema zenbat misil neutralizatzeko gai izan... [+]
“Gerraren hurrengo fasea” hasi duela iragarri du Israelgo Armadak. Beirut hiriburuan, Gazan eta Sirian ere egin ditu bonbardaketak, eta Iran mehatxatu du berriz ere. AEBek jakinarazi dute soldadu gehiago bidaliko dituztela Ekialde Hurbilean dituen baseetara, Israeli... [+]
Palestinako Agintaritzaren segurtasun-indarrek rol aktiboa dute erresistentziako kideen kontra: jazarpena, lapurretak, boikotak eta abar aipatu dituzte, beste behin ere.
“Zonalde militar itxia” bilakatuko litzateke Gaza iparraldea, eta palestinar zibil guztiak kanporatzea ekarriko luke. Astebetean joaten ez diren guztiak helburu militar gisa hartu eta hil egingo lituzkete, planaren arabera.
José Luis Zapatero Espainiako presidente zela hasi ziren akordioa lantzen 2011n eta 2014an gauzatu zuten Espainiako Mariano Rajoy eta Israelgo Shimon Peres presidenteek. Publico komunikabideak eman du akordio horren berri.
Asteartean Beirut hiriburua bonbardatu du Israelek, aurreko egunetan erasoak nagusiki herrialdearen hegoaldean eta ekialdean egin ostean. “Ofentsiba areagotzeko” asmoa azaldu du Israelgo Armadako burua Herzi Halevik. Gerra “eskualde osora” zabaltzeko... [+]
181 estatu kideetatik 124k babestu dute neurria, eta hamalauk soilik bozkatu dute kontra. Ez da erabaki loteslea, eta ez da espero honen ondorioz Israelek jarrera aldatzerik.