YOLANDA BARCINA-K jarraitzen du UPNko lehendakari moduan: 871 boto (%51,78) bere alde, Alberto Catalánek baino –Miguel Sanzek baino– 76 gehiago. Ezustekoa izan da, ez da gertatu oro har uste zena, eta oraingoan Gobernuaren aparatua alderdiarenari gailendu zaio. Besteak beste, hori zen Catalánen sektoreak saihestu nahi zuena, Barcinaren izendapenek ez hartzea alderdia. Bada, ez du lortu eta UPN oso egoera estuan geratu da.
Hainbat arrazoi aipatzen dira bere garaipenean, eta horien artean bi nabarmentzen dira: bat, kanpaina zorrotza egitea, ez UPNren barruan bakarrik, baita kanpoan ere (dieten diruaren itzulera...); bi, azken urte luzeetan Iruñeko alkatetzan eta Nafarroako Gobernuan egindako izendapen kopurutsuak eta hauen eragin erabakigarria.
Orain, barrura begira zauriak itxi beharko ditu eta hori ez da samurra, familian, enpresan, alderdian, edo elkartean halakoak bizi izan dituenak ondo daki hori. Egia da UPNk gainditu izan dituela halakoak, Jesus Aizpun eta Juan Cruz Alliren kasuan, esate batera, edo azken honek CDN sortu ondoren ere bai. Baina egia da, halaber, egoera hau oso berezia dela hainbat arrazoirengatik. Krisia, bakardade politikoa eta ustelkeriaren ondorioz, UPNren egoera oso estua da oraindik, etxe barruan eta Gobernuan. PSN ere, azken urte luzeetako bere aliatu fidela, beheranzko joeran dago. Eta, aldiz, espazio abertzale eta aurrerakoiak indartu egin dira, Legebiltzarrean oposizio sendoa egiteraino.
Barcinak eta bere taldeak Gobernuan nola eutsi pentsatu beharko dute, boterea baita orain –soldatak, lanpostuak...– haien arteko zementurik onena. Baina ez dirudi krisiak asko lagunduko dionik. Eta ikusi behar esparru judizialean Nafarroako Kutxaren aferak zer dakarkion. Lehenik eta behin, joan den astean langa bat gainditu zuen Nafarroako lehendakariak, Nafarroako fiskal nagusiak Kontuz-ek jarritako salaketa –Barcinak Nafarroako Kutxako informazioa bere negozioetarako baliatu izana– artxibatu zuenean. Baina kutxa osoaren aferaz horren samur libratzea ez bide da hain erraza izango. Auzi honek bere gobernua ahultzen jarraituko du.
OPOSIZIOA pozik dago Barcinaren garaipenaz, horrek PSNrekiko hurbilketa zailtzen diolakoan. Orain, batetik, Gobernua higatzea eta hauteskundeak eskatzea dagokio eta, bestetik, alternatiba saioa prestatzea. Baina alternantzia hori zailtasunez betea dago, bai oposizioko indarren izaera anitzagatik, eta batez ere, PSNren jarreragatik. Alfredo Pérez Rubalcabak argi utzi berri du PSOEren hautua UPN dela.
Edonola, alternantzia nola doan eratzen ikusi beharko da, eta horretarako bere ardatza diren EH Bildu eta Geroa Bairi begiratu beharko zaie. Batetik, aldaketaren motore gisa, ezinbestekoa da haien aliantza eta, bestetik, hegemoniaren lehia ere zorrotza da. Espainiako azken hauteskunde orokorretan Amaiurrek 49.100 boto lortu zituen eta Geroa Baik, ezustean, 42.415. Uxue Barkosen lidergoa eta honek Iruñerrian duen irudia giltzarri izan ziren garaipen horretan. Hori Espainiako hauteskundeetan hala izanik, bistan da Nafarroako hauteskunde batzuetan Barkosen irudiak baduela indarra.
Zalantzarik gabe, hori oso ona da Geroa Bairentzat eta akaso alternantziarentzat ere bai, baina arriskutsua EH Bildurentzat, eta pentsatzekoa da badiola beldurrik Uxue Barkosen irudiari. EH Bilduk oraindik ez du tamaina horretako liderrik, ez behintzat aktiboan. Pertsona esanguratsu eta erreferentzialak baditu, baina gaitza dirudi EH Bildun gehien agintzen duen Sortuk Patxi Zabaleta moduko bat onartzea, edo Pernando Barrenaren irudia lotuegia da Sorturekin... eta Bakartxo Ruiz egiten ari bada ere, oraindik urruti dago Uxue Barkosen lidergotik. Bai, alderdiak, gauza horiek ere sakon ari dira jorratzen dagoeneko.
PSNren jokaerak, halaber, gizendu dezake Geroa Bai. Orain arte bezala, UPNren estrategiari lotua agertzen bada, botoak galtzen jarraituko du eta horien parte batek Geroa Baira egin dezake. EH Bilduk, bere aldetik, krisiak eragindako deskontentu sozialaren zati bat ere beregana dezake, baina ez dirudi samurra hortik asko gizentzea, hori egin dezaketen alderdi txikiagoak ere badirelako, besteak beste Ezkerra.
Alternantziaren aukera sendotzen den neurrian, oposizioaren lidergo kontuak ere bereziki piztuko dira. Hala bedi.