Iberdrolako presidente Sánchez Galánek berriki esan du sindikatuak inoiz baino beharrezkoagoak direla. Davos hirian munduko elite kapitalistarekin bildu den Galánek sindikatuez duen ikuspegiak, ez du zerikusirik sindikalgintza abertzaleak sustatzen duen eredu sindikalarekin, ELAren 13. Kongresuan ikusi den bezala. Davoseko eliteek bezala, Galánek nahi du sindikatuak kapitalaren “koltxoi” izatea, burokrazian eroriak, lausengatuak, diruz lagunduak… Sistema kapitalista zalantzan jarriko ez duten sindikatuak nahi ditu. Aldiz, etorkizunean langabezia, pobrezia eta murrizketa sozial gehiago izango direla jakitun, ELAren Kongresuan boterearen kontra egingo duen sindikalgintza abertzale eta antikapitalista aldarrikatu zuten, politika kapitalistari eta hura sostengatzen duten politikariei aurre egingo diena.

105.312 afiliaturen indarra duen ELAk sindikatuen batasuna ekarriko lukeen prozesuaren alde egin du, justizia soziala defendatzea helburu, eta erakundeei eskatu die “Espainiako Gobernuaren dekretuei planto egitea, eskubideen murrizketa eta babesgabetasun soziala handitzea besterik ez dakartelako”.  Sindikatuaren iritziz, “desobeditzea burujabetzaren aldeko apustua da, eta gizartearen gehiengoaren aspirazio eta beharrekin bat egiten du”. Apustu gogorra eta zaila da, baina ez ELArena soilik, baita gainerako sindikatu abertzaleena ere; sindikatuen arteko ekintza batasunaren oinarri izan liteke etorkizunean. Horren berme dira azken hiru urtean egindako bost greba orokorrak.

ELAko buruzagi umil eta zuhurra den Valentin Bengoa jesuitak, jadanik erretiratua, zerikusi handia du sindikatuaren abertzaletasun eta antikapitalismo horrekin. Mereziko luke herritarren omenaldi eta onarpena!