“Espazio guttiagorekin, zuen herrialdeak berdin-berdin presente izanen dira gurean!” erran digute.

Hedabideetan, batez ere prentsa idatzian eta telebista publikoetan krisia dela kausa, iragarkiak ttipitzen direlako, informazio kontsumoa aldatzen delako, neurriak hartu behar dira. Eta noski, edonon, goiz ala berant, kazetarien eta teknikarien kopuruen murrizketei buruzko zurrumurruak hedatzen dira kasu “hoberenetan”. Aipatzen dira, hasiera batean behintzat, erredakzioetatik borondatezko abiatze plan sozialak. Eta epe motzetan, kobertura mediatikoen “arintzea” proposatzen da ere bai.

Interesgarria da urriaren 14ko El Paisen, irakurleen arartekoaren artikulua. Galiziari buruzko ordura arte eskaintzen zen eguneroko koadernoaren desagerpenaren inguruan sorturiko irakurleen kezkak aipatzen ditu, orain eskatzen diren bi orrialdeen truke. Lasai izan daitezen galiziarrak! “Irakurleekiko egunkariaren konpromisoa ez da aldatzen. Tratamendu editoriala ttipiagoa izanen da, baina Galizian, gure lanaren espiritua mantenduko dugu” dio arartekoak.

Bada, hau irakurri eta, France 3ko zuzendariek El Paiseko management eskola berdina egin dutela pentsatu dut. Ezen, gurean, Omiasaindu eta Eguberriko oporren kari, frantses kate publiko erregionalaren “Hego mendebaldea” deitu eremuan, France 3 Euskal Herri bezalako beste hamabi albistegi lokalak suspendituko baitituzte.

Krisia! Baina lasai! Akitanian, bertako herrialdetxoak (Biarno, Ipar Euskal Herria, Perigords) ez omen dira entzule-ikusleen egunerokotik desagertuko! Bordeleko berri sailetan ikuspenik izango dute! Hau da, Parisko zuzendaritzatik oso kezkatuta dauden zinegotziei (senatari, diputatu, kontseilu orokor, auzapez...) eman izan zaien erantzuna.

El Paisenaren antzekoa! Ipar Euskal Herriko eskuinetik ezkerrera, zentristak, berdeak eta abertzaleak barne, eremu politiko nolaz sindikatu eta mugimendu herrikoien sostengu zabala adierazia izan arren, ezer ez dute aldatuko: hiru asteotan bertako informatiboak etengo dira. Informazioak oporretan izango dira! Hau notizia! Eta ororen buru, berzentralizazio prozesu bat sumatzen da. Periferien baztertzea. Hau ez bada, zergatik bertako albistegiak kaltetu? Nola erran daiteke herrialdeekiko konpromisoa atxikitzen dela baldin eta eguneroko zazpi minutu eta 40 segundoetako albistegi laburra 90 segundoetako erreportaje batez trukatzen bada? Bertako hizkuntzen presentzia ttipia erregio mailan (albistegi lokaletan ez bezala) ziurtatzen ez delarik?

Eta zer izango da hurrengo helmuga? Kale gorria?!