dabil langabea beharra eragile, alderdiaren sindikatuaren karta pasaporte, ogibidea xede ate zaintzaileren baten bila. Futbol zelaian kadete mailako partida batean gaude. Belarriz adi, begiz argi ari naiz ondoko lau lagunena entzuten. Zaborra dute ahoan FCC gogoan, atez ateko bilketa mamu. Jendea beharko omen da sistema berrian. Orain arteko ateek ez omen dute linboa irekitzen. Ez dute arretaz jarraitzen jokoa, ohi ez bezala bakean uzten dituzte jokalariak eta arbitroa. Zein ate jo beharko duten dute arazo. Zeudenak ez daude, daudenak ez zeuden. Elkar berotuz epelak jaurtitzen ari dira egoera berriaren aurrean, omen, asmatu ezinik. Ikasi behar omen da birziklatze kontuetan, biltzeaz gain hiritarrak laguntzeko. Bilkurak ba omen daude, baina etxeetako bereizketari buruzkoak soilik. Batek erabakitzen du, FCCko erdi mailako arduradun bati telefonoz kontsultatzea. Urruntzen da eta bat-bi minuturen buruan hurbiltzen da. Ez dago zereginik, euskara jakitea ezinbesteko baldintza omen. Euskararik gabe ez dago ogibiderik. Marmarka hasi dira eta aldentzea erabakitzen dut. Partidaren emaitza jakin nahi dute. Euskaraz eman diet. Ulertu dute.