Gora eta biktimak behera. Orain, frankismoarenak. Eta jakin dudanez, Lakuak izendatu behar ditu horiek nor diren erabakitzeko komisioa osatuko dutenak. Ez dakit ezer gehiago. Badakidana, sortu gintuzten inguruetan, etxe bakoitzeko bat gutxienez bazela. Batallón de trabajadoresen erreferentziaz igaro genuen haurtzaroa, geroago zehazki hura zer izan zen jakin genuelarik. Suertekoak gu, haien seme-alabak, haietako askok zuten ahaideren bat eraila, lagunmin bat frentean akabatua, mende laurdenean gurasoak isilean gordea, gure belaunaldiak argira ekarri arte atsedenik gabe bizitako egoera duzue. Ez zuen ETAk hau hasi, ETArik gabekoa izan zen gu jaso genuen gerra ondorena, etxetik bortxaz urrundutako gurasoen senideen argazki gordeena. Gure inguru hurbilenetan nekez aurkituko duzu torturatua izan ez den norbait, biktima izateko bokaziorik ez, eta Donostiako Antiguan, Ondarretan, Amaran txikitua izan ez denik: López, Losada, Granaino, Manzanas, Sainz, gure erraietan itsatsitako izenak dituzu. Torturatutako gehienak ez ziren ETAkoak, oro da ETA ez da Garzonen asmakizuna. Eta ez digute barkaziorik eskatu, ez dugu behar, ez dugu barkatuak izateko premiarik.