“Kalera irten da gaur mozorrorik gabe, berriro jaio da”. Tratu txarren kontrako kanta baikorra egin duzue.

016 emakumearen indarkeriaren aukako abestiari Lain ukitua eman diogu, gauza negatiboak utzi eta positiboak hartzeko. Tratu txarrak salatzeko gonbitearekin batera, amesgaiztoa amaitzeko eta bide berri bat eraikitzeko esperantzaz.

“Ez beldur izan ni joaten naizenean”, Azken antzezpena. Gauzak dauden moduan, musikan luzaroan irauteko asmoa daukazue?

Noski, guretzat musika ezinbesteko bihurtu da eta nahiz eta zinez borrokatu beharko dugun, bertan mantentzen saiatu nahi dugu, hil gabe. Baina inoiz ez da gure helburuetako bat izan hau egiteari esker bizitzea, zaletasuna da.

“Janari azkarra”-ren apologia egiten duzue. Hala kontsumitzen da gaur egun musika ere?

Bai, gaur egun, jaio eta bigarren abestirako hiltzen da musika. Gaurko musika irratiak, Youtubek edo Spotifyk botatzen digutena da. Erritmo erraz batek funtzionatzen badu, atzetik doaz 50.000 talde antzeko abestiak egitera; nortasun asko galdu da. Singleek funtzionatzen dute: abesti bat entzun eta jendeak ez du diskoa erosten, jaitsi egiten du.

Estilo eta giro asko lantzen dituzue ahotsarekin kontrastatuta. Zer osagai behar ditu Lainen kantu batek?

Dueto soila izateari utzi nahi genion. Erritmo eta akorde ilunak, ahots argiekin kontrastatzen saiatu gara. Lainen kanta batek beharrezkoa duen osagaia guk egina izatea da, denon artean landutakoa.

Leihoak itxi kantak erritmo eta melodia bereziak eta aldaketak ditu; berezia da.

Egoera pertsonal negatiboek sortu dute hitza. Oinarriari dagokionez, Javi baxu jotzailea jaietatik goizaldean etxera iristean, baxua hartu eta atera zitzaion lehenengo gauza izan zen abestiaren introa. Gero lokalera ekarri eta di-da batean atera zen. Guretzat esanahi berezia du.