argia.eus
INPRIMATU
Amorrua dotoreziaz
  • Front Malabar :: Front Malabar

    Autoekoizpena

    Iraupena :: 18´13´´

    12.20 euro.

ARGIA @argia 2012ko urtarrilaren 24a
Talde gazte hau osatzen duten hiru musikariak Gipuzkoa eta Bizkaiko herri desberdinetakoak dira eta Internet bidez izan zuten elkarren berri. Bachelors, Malaña, Kumulo de Limbo eta beste hainbat taldetan aritutakoak dira. Iraganeko eta gaur egungo doinuak batuta, musika indartsua eta iluna egiteko nahiaz elkartu ziren, barrenak husteko asmoz. Ingelesez abestutako sei pieza hauetan Detroiteko high-energya oso presente dago, baita punk-rocka eta psikodelia, fuzz eta guzti. Punk-rockaren amorrua dute, baina bestelako dotorezia eta ukituarekin; bada Los Clavos gogoratzen duen kantarik, baina antzeman daitezkeen eraginak zabalagoak dira. Hala ere, kantak zuzenak dira, tontokeriarik gabekoak, helburu jakina dutenak: amorru sofistikatua eta iluntasun kutsua.
«Hirukote izanda, indarra transmititzeko motibazioa asko landu behar dira»

Zer esanahi dauka Front Malabar izenak ?

Joxema Cabezas: George Orwellen 1984 liburutik hartu nuen. Liburu horretan gazteak Malabar frontera bidaltzen zituzten, biztanleria telebista bidez kontrolatzeko. Bizi ditugun garaietatik hurbil dago. Lokalera eraman eta aukeratu genuen.

Power hirukotea da zuen ustez formatu egokiena?

J. Cabezas: Formatu zuzenena da, baina seguruenik baita gehien landu behar dena ere. Ez da erraza hiru bakarrik izanda behar beste indar transmititzea, baina trikimailua da intentsitatea eta jotzeko motibazioa ondo lantzea. Nahi genuen soinua lortu dugu eta ez dugu beste inor behar, oso gustura gaude horrela.

Iraganeko kutsua duen eta aldi berean indartsua den emaitzaren bila aritu zarete?

Borja Sabas: Ez dugu aldez aurretik ezer erabaki. Hiru instrumentuak indartsuak izatea gustuko dut, eta aurretik melodia batzuk aterata nituen. Hiruron arteko batuketa izan da lortu duguna.

J. Cabezas: Hirurok musika indartsua gustuko dugu. Aitorrek Detroiteko musika maite du eta guri ezagutarazi digu. Gerora, The Stooges, The Who, The Ettes, The White Stripes eta Wolfmother moduko taldeekin bat egiten dugula konturatu ginen.

Psikodelia dagoeneko ia ahaztutako estiloa da; zuen kantetan, berriz, hor dago ahotsen trataeran.

B. Sabas: Bai. Baliteke psikodelia pixka bat egotea. Nire ahotsa ez zait asko gustatzen eta efektu bat sartu nion; emaitza ona dela uste dugu. Nik psikodelia baino gehiago, ostia txarra, sentimendua eta itsaskorrak diren kantak direla uste dut.

Diskoaren azalak erakusten du gaur egun miseriak ere ikuskizun bihurtu ditugula.

J. Cabezas: Bai, gainera, uneoro esaten digute beharra ez izan arren kontsumitu behar dugula; berdin dio herrialde txiroei egiten diegun mina. Zorionez, gero eta jende gehiago iratzartzen ari da eta gauzak aldatzen saiatzen da, autokudeaketa eta elkartasuna moduko baloreak indartuz.