“Atzo galdutakoa bihar irabaziko dugu, baina lehenik onartu egin behar da galtzea”.
Hain luzea izan da “negua”?
Bai. Atzo galdutakoa bihar irabaziko dugu, baina lehenik onartu egin behar da galtzea; momentu zailak geroko pozarekin lotuak dira. Gure negu hotzak kanta Euskal Herriaren egoeraren metafora da. Negu hotzean luzaz murgildurik egon da, baina udaberria negua gainditzen ari da bere fruituekin. Disko hau egiteak luze eman digu eta egiaztatu ahal izan dugu sufrimendu eta pozaren arteko lotura.

Bizitzaren begiak amatasun/aitatasunari buruzko kanta ederra da…
Bai, taldeko kideen familiak handitu dira, eta omenalditxo bat egin nahi genien. Aita bilakatzeak bizitzari ematen diozun zentzua sakonki aldatzen du: zure interesak defenditzeko bizi baino, zure haurrenak babesteko.

“Baina ez da betiko” diozue. Adin muga dauka rock-and-rollak?
Rock-and-rolla libertate momentu oso intentso baina motza da. Hala ere, ez du adinik. Alderantziz, musika horren indarrak ongi entretenitzen ditu gorputzak eta buruak. Horren froga dira berrikitan ikusi ditugun AC-DC, No Means No, edo Niko Etxart.

Beti dago “beste bat” (zoritxarrez)?
Bai, denen baitan beti dago beste bat. Alde ilun bat daukagu denek. Bakoitzak bere buruari hori aitortu behar dio bakea lortzeko.

Oso deigarria iruditzen zait Iparraldeko taldeek, sonoritate gogorrak lantzeko trebezia izateaz gain, ildo akustiko eta folkyenarekin konektatzeko duzuen erraztasuna…
Bai, oso naturalki barneratzen ditugu eragin horiek; ez dugu baitezpada rock-and-rolla entzuten soilik. Euskal Herrian aktibo dago musika eszena, bai gaztetxeetan, aretoetan eta baita herriko plazetan eta karriketan ere. Musika tradizionalak (kantaldi, euskal kanta, pastorala) segitzen du bizirik, gizartearen modernizatzearekin ongi moldatuz. Digestio lana oso luzea da, baina guk segituko dugu ildo akustikoa lantzen eta sonoritate pisuagoekin gurutzatzen.