ETAk borroka armatua mantendu duen azken berrogeita hamar urtetan, leporatu izan zaio Euskal Herriko kapitalen ihesa eragitea, hala nola enpresa berriak etortzeko, euskal enpresariek inbertsio berriak egiteko eta turismoarentzako balazta izatea. Erakunde armatuak enpresariei “zerga iraultzailea” mantendu izana –tamalez hainbat hildako eragiteaz gain– aitzakia gisa erabili izan da inbertsioak murriztu edo inbertsio hori Euskal Herritik kanpoko beste leku batzuetara eramateko.

Borroka armatua mantendu izanak zenbait enpresa aktibitateentzat giro onena ekarri ez duen arren, egia da ere, asko puztu eta manipulatu dela horri buruz erakunde, enpresa-elkarte eta alderdi politikoen aldetik. Zeren-eta errealitatean, aktibitate armatua egonik ere, multinazional eta enpresa gehienek Euskal Herriko aktibitatearekin jarraitu dute, bertako esku lana kualifikatua eta errentagarria delako. Hala ere, baliteke Euskal Herritik kanpora joan diren enpresarien edo gure lurraldera etortzeari utzi dioten enpresa eta inbertsioen kasu zehatzak egotea.

Testuinguru horretan “nazioarteko komunitateak egiaztatu ahalko duen su-eten iraunkor, orokorra” eta “konfrontazio armatuaren amaierarekiko duen konpromisoa” iragartzen duen ETAren azken komunikatuak, Euskal Herrian garapen ekonomiko eta enpresariala ahalbidetu dezakeen distentsiorako aukera irekitzen du. Ondorioz, inportantea litzateke euskal enpresariek eta beren elkarteek, beraien eta herri honen interesengatik, eszenatoki berria babestea eta Gobernuak presionatzea –erreforma antisozialekin egiten duten moduan–, guztien onurarako sendotu dadin. Distentsio totala negoziatu eta atzera ezina izan dadin.