Erromantiko hutsa zara, ezta? Alderdi hori erakusten duzu Nabilekin. Mitosia taldeak konpentsatzen du hori?

Nabilekin biluzik sentitzen naiz, barrukoa kanporatzen dut abestietan. Mitosiaren hitzak garratzagoak eta dibertigarriagoak dira. Nabilen familia, haurtzaroko oroitzapenak, maitasuna… lantzen ditut; eta Mitosian heriotza, gai sozialak, filmetan oinarritutakoak…

“Zerua”, “izarrak”, “izpiak”, “txinparta”, “olatuak”, “solstizioa”, “hondartza”, “ura”, “sua”, “kea”, “haizea”, “hotza”, “euria”, “txingorra”... Naturak leku garrantzitsua dauka zure bizitzan? Inspirazio garrantzitsua da?

Bai. Nabil sortzean lau zatitan banatzea erabaki nuen: Ura, Lurra, Airea eta Sua. Bere begiei itsasertzean egindako gogoeta zen eta Egunsenti bat lez basoan oinarritutako diskoa.

Lan honek jauzi kualitatiboa dakar. Ideiak askoz landuago zenituzten?

Beti esan ohi da hori, baina lan hau helduagoa, borobilagoa, zuzenagoa eta indartsuagoa da. Bestela, elementuak berberak dira: ahots melodikoak, gitarra rockeroak, akustikak… Eta Xanperekin grabatzeak ere zerikusi handia du emaitzean.

Aurten Nabilen disko hau eta Mitosiaren disko bikoitza kaleratu dituzu. Egunsenti bat lez, sasoitsu zaude?

Egia esan, urte intentsoa izan da. Gainera, Txapelpunk taldean ibili naiz orain dela pare bat hilabetera arte.

Zure pop nahiak eta metal oinarriak bat egiten dute Nabilen. Zein da garaile?

Abesti oso desberdinak daude lan honetan: metal ukituak, pop-rocka, bakarlari itxurakoak, instrumental bat... Ez da inor garaile atera, abesti guztiek dute garrantzi bera.

“Goiza arratsaldearen zain, hau gauaren zain eta urteak joan ziren”. Zuk, argi eta garbi, ez duzu denbora galdu nahi, ezta?

Beti nago konposatzen. Beharrizan hori daukat etengabe. Beti nago melodiak asmatzen ensaiatzen eta zuzenean jotzea ere maite dut.