Zinemaldia 2010-Zabaltegi
Publikoa tontoa da
- Eta horregatik ez du ulertu/baloratu nire obra handia. Kultur ezjakintasun orokorraren aitzakia hartuta justifikatu ohi du hainbat zuzendarik bere filma ikusleen gustuko ez izatea. Ados, jaialdietako zinema desberdina izaten da, ez hain komertziala eta mastekatua, eta arreta eta ahalegina eskatzen dizkio ikusleari, baina zabarkeria franko ere egin da esperimentazioaren izenean. Horregatik, zein ona den kritikak eta publikoak bat egiten dutenean, kalitaterik gabeko obrak ez baitu historian luzaro iraungo, baina ikuslerik ez duena ere ez da urrun iritsiko.
Aurtengo Zabaltegik batasun hori lortu du orokorrean: Publikoaren Saria jasotzeko hautagai izan diren hamabi filmetatik bederatziri 7 notatik gora eman diete ikusleek. Aldi berean, film horiek goraipatu egin ditu kritikak, oro har. 8,879 notarekin, Barney’s Version izan da publikoaren garailea. Poetry fina, Tuan Yuan bitxia, Carancho basatia aurretik jarriko nituzke nik, baina Barney’s Version ere gustatu zait: Barney Panofsky bizizale eta alkoholikoaren gorabeherak kontatzen dizkigu komedia dramatikoak, eta aktoreen lana bikaina da, batez ere Paul Giamatti protagonista handiarena.
Bestalde, aipatzekoa da dokumentalek aurten izan duten protagonismoa. Eskertzekoa, ondo landutako obra ederrak ikusi baitugu, errealitatea hizpide: hala nola, Guest bidaiaria, Bin Ladenen bizkartzain ohia protagonista duen The Oath, eta Saturrarango kartzelari buruzko Debekatuta dago oroitzea mingotsa.
Bestalde, aipatzekoa da dokumentalek aurten izan duten protagonismoa. Eskertzekoa, ondo landutako obra ederrak ikusi baitugu, errealitatea hizpide: hala nola, Guest bidaiaria, Bin Ladenen bizkartzain ohia protagonista duen The Oath, eta Saturrarango kartzelari buruzko Debekatuta dago oroitzea mingotsa.