I Ze metafora beldurgarria den Turkiako bandera! Gorria da goitik behera, Amed hirian mehatxu gisa zabaltzen dena airera. Ilargi-erdi bat ere badauka izar txikiaz gainera; baina zerua ote da? Hegazkinetik jaitsi ta sartu ostean bere barnera, hartu diogu odolez busti den zeru baten tankera. |
II Poliziekin nahasten dira kaleetan eskaleak. Horixe dira kaleak: haurrak, begiak, uniformeak ta puntan dauden ileak. Isildutako hitz sentituak eta kezko nargileak; garaileak, galtzaileak; espaloietan esertzen diren zapata garbitzaileak… Aspaldi ez dira bertatik pasa herriko zapaltzaileak! |
III Ipar Kurdistan oso aspaldi hustu zutelako bakez: minaz eta minez betez; herri honetan geroztik ezer ez dabil zuzen ta artez. Duela gutxi hiru haur tiroz hil zituzten su eta kez; lurrean etzanda ahuspez gelditu ziren gorpu txikiak azken begirada batez… eta geroztik gazi-gaziak dira Tigris ta Eufrates. |
IV Malkoz bustita ito delako Mesopotamia zaharra txalapartaz deiadarra luzatu dugu egurrak baitu egur soinuen beharra; lepoan lotu dieten sokan ipini dugu gitarra… Militarren atzaparra altxatu arren handiagoa da belarrien indarra ta askatasuna izan da entzun dugun akorde bakarra! |
V Kalashnikovak eskuan nahiz ta mendiak sua isuri, lotuta izan esku bi… Guk maitasuna ta irria jaso ditugu ezker-eskubi. Altxatu zuen bi atzamarrak garaipenaren irudi! Hartu ukabilak guri! Nahiz ta kateak ta mina izan herrion arteko zubi, elkar hartuta ibaiak muga hausten duela dirudi. |
VI 11.000 preso dauzkazu, 200.000 espia, lurra odolez bustia… Askatasunak beti izan du hain prezio garestia! Herria kendu, begiak kendu, kendu dizute guztia! Baina hilko da piztia! Gaua amaitzen ari da eta amaitu zaio astia: Ilargi-erdia desagertzean irtengo da eguzkia! |
Doinua: “Izugarri bat, izugarri bi zenbat izugarri dira”.
Bidali zure sortak bertsoak@argia.eus helbidera. Aukeratuak orri honetan argitaratuko ditugu.